YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/13014
KARAR NO : 2015/13127
KARAR TARİHİ : 24.12.2015
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Bodrum 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/07/2015
NUMARASI : 2015/79 D.İş Esas – 2015/76 Karar
DAVACI : O.. Y..
DAVALI : L.. Y..
Taraflar arasında görülen dava sırasında; davacı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Red talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından duruşmalı olarak yapılması istenmişse de, 6100 sayılı HMK’nın geçiçi 3. maddesi atfıyla 1086 sayılı HUMK’nın 438/2 maddesi gereğince hâkimin reddine ilişkin verilen kararların temyiz incelemesinin duruşmalı yapılması mümkün olmadığından talebinin reddine ve süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı vekili vekili tarafından sunulan 30.06.2015 ve 01.07.2015 tarihli dilekçeler ile özetle “…dava konusu taleplerinden olan ve davalı taraf ile esaslı ihtilaf yaratan müşterek çocuğun geçici velayeti ve şahsî ilişkinin düzenlenmesi hususunda mahkeme hâkiminin kararlı bir şekilde taraf adaletini yitirdiğini, tarafsızlığından şüphe gerektiren pek çok iş ve işlem yaptığını, müşterek çocuğun yüksek menfaatini dikkate almayan yaklaşım içerisinde hareket ettiğini, müşterek çocuğun doğumundan itibaren müvekkili babanın bakımında olduğunu, davalı annenin çocuğun mutlak şekilde kendisine ihtiyaç duyduğu zamanlarda kendi iradesi ile ve keyfi nedenlerle memleketi olan Çek Cumhuriyetine gittiğini, müşterek çocuğa 20. aydan itibaren kesintisiz bir şekilde ve bizzat müvekkilince bakıldığını, hâkimliğin şahsî ilişki tesisinde usûl ve kanuna aykırı şekilde, taraf adaletini ve hakkaniyeti ihlâl eder tarzda değiştirdiğini ve geçici velayet tesisi konusunda da aynı yolu izlediğini, mahkemenin 12/08/2014 tarihli velayetin geçici düzenlenmesine ilişkin ara kararı ile velayeti yargılama süresince davacı babaya verdiğini ve davalı ile şahsî ilişki tesis ettiğini ancak hâkimin davalı tarafın bir kısım usûlsüz ve yanıltıcı taleplerini içeren 25/06/2015 tarihli talep dilekçesini “uygundur” şerhi ile dosya kapsamına dahil ettiğini ancak sonrasında bir müteferrik karar yazmadığı gibi usûl hükümleri gereği yok hükmünde olan ve icraî nitelik taşımayan bu “uygun bulma şerhini” davalı tarafça bir karar varmışçasına usûl ve kanuna aykırı şekilde icrasına, müşterek küçüğün bilmedikleri bir yerde alıkonulmasına ve taraflarına teslim edilmemesine sebebiyet verdiğini, bu durumun mahkeme tarafsızlığının ve âdil yargılanma ilkesinin en ağır şekilde ihlâli ile yine mahkeme hâkimi yönünden ihsâs-ı rey niteliğinde olduğunu, mahkeme ara kararlarının diğer tüm kararlar gibi gerekçeli olması ve koşulları oluşmuş ise müteferrik karar şeklinde yazılmasının Anayasal ve HMK ile düzenlenmiş yasal bir zorunluluk olduğunu, yine mahkeme hâkiminin yargılamanın başından beri müteaddit kereler talep edilmesine rağmen müşterek çocuğun yurtdışına çıkarılmasının yasaklanması konusunda karar vermekten ısrarla kaçındığını, söz konusu kararı artık bir vakıâ haline geleceği 30/06/2015 tarihinde ve yoğun ısrarlar neticesinde verdiğini, hâkimin bu açıklanamaz direnci, tarafsız hareket edilmediğini gösteren ve hâkimi reddetmelerini gerektirecek en önemli sebeplerden birisi olduğunu, hâkimin adeta istemeyerek verdiği bu kararın usûlüne ilişkin olarak da son derece büyük risk içeren bir tutum içinde olduğu…”gerekçesi ile; reddi hâkim talebinde bulunmuştur.
Reddedilen hâkim tarafından, istemin reddinin gerektiği yönünde görüş belirtilmesi üzerine, dosyayı inceleyen merci tarafından red isteminin reddine, red talep eden davacının 4000,00.- TL disiplin para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Hâkimin reddi için ileri sürülen sebepler işin esası yönünden temyiz sebebi olup, HMK’nın 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden değildir. Açıklanan nedenlerle yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edene yükletilmesine 24/12/2015 gününde oy birliği ile karar verildi.