YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/11481
KARAR NO : 2015/12075
KARAR TARİHİ : 03.12.2015
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Denizli 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 18/06/2015
NUMARASI : 2015/262 D. İş – 2015/266
DAVACI-KARŞI DAVALI : H.. Ö..
DAVALI-KARŞI DAVACI : M.. Ö..
Taraflar arasında görülen dava sırasında davacı – karşı davalı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Red talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Taraflar arasında görülen dava sırasında, davacı karşı davalı vekili tarafından 03.06.2015 havale tarihli dilekçe ile özetle; […Denizli 1. Aile Mahkemesinin 2014/429 E.. sayılı dosyasında tarflar arasındaki boşanma davasında; tanıkların dinlenmesi sırasında hakimin sorulan sorularda ve beyanların alımında yanlı davrandığını, davacı karşı davalı tanıkları dinlenirken hakim tarafından tanıkların gerçeğe aykırı beyanlarda bulunuyormuş gibi tavırlar sergilediğini, davalı karşı davacının rapor alınmasına ilişkin kararı yanlış anlaması nedeni ile rapor almak için hastaneye gitmemesinin hakim tarfından davacı karşı davalının “Neden rapor aldırmaktan çekiniyor?” şeklinde yorumlandığını, davalının bakire olup olmadığı yönündeki rapor aldırılması talebinin davanın esasına etki edeceği halde mahkemece bu taleplerinin reddedildiğini, alınacak bu rapor ile davanın aydınlanacağını, hakimin bu talebi reddinin tarafsızlığı hususunda şüphe uyandırdığı…] gerekçesi ile reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Reddedilen Hâkim tarafından, davacının talebinin reddi gerektiği yönünde görüş belirtilmesi üzerine, dosyayı inceleyen merci tarafından reddi hâkim talebinin reddine, red talebinde bulunan davacı vekilinin 500,00.-TL idari para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar davacı-karşı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) İncelenen dosya kapsamına göre, hakimin reddi için ileri sürülen hususlar HMK’nın 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden değildir. Açıklanan nedenlerle hükmün esasına yönelik temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarına gelince; davacı vekili, duruşmayı müvekkili nam ve hesabına takip ettiğine ve reddi hakim talebini de müvekkili namına yaptığına göre, davacı asil yerine vekilin para cezası ile yükümlü tutulması usûl ve kanuna aykırıdır.
Ayrıca HMK’nın 42/4. maddesinde hükmedilecek para cezasının disiplin para cezası olduğu belirtildiği halde kararda idari para cezasına hükmedilmiş olması da kanuna aykırıdır.
SONUÇ: 1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin işin esasına yönelik temyiz itirazlarının REDDİNE;
2) Yukarıda ikinci bentde açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün bu bölümünün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 03/12/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.