YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/6177
KARAR NO : 2014/8909
KARAR TARİHİ : 28.10.2014
MAHKEMESİ : Manavgat 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 09/04/2014
NUMARASI : 2012/300-2014/117
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Orman Yönetimi vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı Orman Yönetimi, 03.12.2012 günlü dilekçesinde; davalı adına tapuda kayıtlı Manavgat İlçesi, Y.Köyünde bulunan 110 ada 7 parsel sayılı taşınmazın bir bölümünün kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kaldığını ileri sürerek bu bölümün davalı adına olan tapu kaydının iptali ile orman niteliğiyle Hazine adına tescili ve davalının müdahalesinin önlenmesi istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile: Y. Köyü 110 ada 7 nolu parselin fen bilirkişi raporuna ekli krokide yeşil renkli (B) harfi ile gösterilen 139,30 m² olan kısmının iptali ile orman niteliğiyle Hazine adına tesciline, elatmanın önlenmesi talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı Orman Yönetimi vekili tarafından taşınmazın (A) harfi ile gösterilen bölümüne yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava, kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kalan taşınmazın tapu kaydının iptali ve tescil istemine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede seri bazında yapılıp 09.06.1972 yılında ilân edilerek kesinleşen orman kadastrosu, 30/05/1991 tarihinde ilân edilerek 6831 sayılı Kanun ve 6831 sayılı Kanunun 2/B maddesi uyarınca 3302 tahdit çalışması 09/06/1993 tarihinde ilân edilerek kesinleşmiş ve 27.12.2005 yılında ilân edilerek kesinleşen 3402 sayılı Kanunun hükmüne göre yapılan tesis kadastro çalışmaları vardır
Davacı Orman Yönetimi, dava dilekçesi ile ekindeki inceleme raporu ve haritada gösterdiği üzere çekişmeli taşınmazın 1972 yılında yapılan orman kadastro çalışmalarındaki tutanaklara göre orman sınırları içinde kaldığını ileri sürerek dava açmıştır. Mahkemece yapılan keşifte dinlenen, ormancı bilirkişi Raporunda dava konusu taşınmazın tamamının 1972 yılında yapılan orman kadastro çalışmalarında orman tahdit sınırı dışında kaldığını, memleket haritası, amenajman haritası ve hava fotoğrafları incelemesinde ise taşınmazın (A) bölümünün orman sayılmayan yerlerden olduğu, (B) bölümünün orman sayılan yerlerden olduğu bildirdiği ve ek raporunda tutanaktaki 18 nolu OTS noktasından olan çıkış dikkate alındığında; Çıkış Güney- Batı yönde ve devamında da patika ve 19 nolu OTS gelmekte, dolayısıyla bu 3302 uygulaması hattı ve çizimi 1972 yılı orman kadastrosu tutanağına uygun olduğu belirtilmiş olduğu anlaşıldığı, mahkemece dava konusu taşınmazın bilirkişi raporlarında (B) harfi ile gösterilen kısmının daha öncesinde yapılıp kesinleşen orman kadastro sınırları dışında kalmakla birlikte memleket haritası, amenanjman planı ve hava fotoğraflarının incelemesine göre eskiden beri bu kısmın orman vasfında olduğu, sonrasında buraya tapu verilmiş olmasının orman vasfını kaldırmayacağı, öncesi orman olan yerlerin sonradan tapu veya zilyetlik yoluyla kazanılmasının mümkün bulunmadığı gerekçesiyle davacı Orman Yönetiminin davasının kısmen kabulüne karar verilmiştir. Bilirkişi tarafından 1972 yılında yapılan orman tahdidi ve 1993 yılında yapılan aplikasyona göre taşınmazın konumunun ayrı ayrı gösterilmediği, tutanaklar ile harita arasında çelişki varsa tutanaklara değer verileceği hususunun gözönünde bulundurulmadığı, tüm bu konuların tartışılıp değerlendirilmediği görülmüştür. Mahkemece, önceki bilirkişiler dışında
halen Çevre ve Orman Bakanlığı (Orman ve Su İşleri Bakanlığı) ve bağlı birimlerinde görev yapmayan bu konuda uzman orman yüksek mühendisleri arasından seçilecek bir orman mühendisi ve bir harita mühendisinden veya olmadığı takdirde bir tapu ve fen memurundan oluşturulacak bilirkişi kurulu yardımıyla yeniden yapılacak inceleme ve keşifte, kesinleşmiş tahdit haritası ve tapulama paftası ölçekleri denkleştirilerek sağlıklı bir biçimde zemine uygulanıp, değişik açı ve uzaklıklarda olan en az 4 ya da 5 orman tahdit sınır (OTS) noktasını gösterecek biçimde çekişmeli taşınmazın tahdit hattına göre konumu duraksamaya yer vermeyecek biçimde saptanmalı; bilirkişilere tahdit hattı ile irtibatlı müşterek kroki düzenlettirilmeli ve oluşacak sonuca göre bir karar verilmelidir.
Açıklanan hususlar gözetilmeksizin, eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı Orman Yönetimi vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 28/10/2014 günü oy birliği ile karar verildi.