YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/470
KARAR NO : 2014/1837
KARAR TARİHİ : 13.02.2014
MAHKEMESİ : Aliağa 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/11/2012
NUMARASI : 2011/759-2012/609
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Orman Yönetimi vekili ve davalılar Anonim Şirket ve Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı Orman Yönetimi, dava dilekçesinde .. Köyü 41 ada 14 nolu 12.798,00 m² yüzölçümlü taşınmazın, davalılar adına tapuda kayıtlı olduğu, taşınmazın kısmen kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde kaldığını iddia ederek, orman kadastro sınırları içerisinde kalan alanın tapusunun iptali ile orman niteliğiyle Hazine adına tesciline ve davalının müdahalesinin men’ine karar verilmesi istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kabulü ile krokide (A) harfi ile gösterilen 141,00 m²’lik kısmın davalılar adına olan tapu kaydının iptali ile ayrı bir parsel numarası verilmek suretiyle davacı orman adına tapuya kayıt ve tesciline, davalıların bu bölüme yönelik müdahalesinin men’ine karar verilmiş, hüküm davacı Orman Yönetimi vekili ve davalılar A.. Şirket ve Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kesinleşen orman tahdidine dayalı tapu iptali ve tescil ile müdahalenin önlenmesine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde 1947 yılında 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan ve kesinleşen orman kadastrosu, 1980 yılında 1744 sayılı Kanuna göre yapılan ve kesinleşen orman kadastrosu, aplikasyon ve 2. madde uygulaması ile 1987 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu ve 2/B uygulaması vardır.
Arazi kadastrosu 1963 yılında yapılıp kesinleşmiştir.
Mahkemece, kesinleşmiş orman kadastro haritası ve tapulama paftasının uygulanmasına dayalı araştırma, inceleme ve keşif sonucu orman bilirkişileri tarafından düzenlenen raporda, çekişmeli 41 ada 14 sayılı parselin (A) ile gösterilen 141 m² bölümünün 1947 yılında 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılıp kesinleşen orman kadastrosu sınırları içinde bırakıldığı, aplikasyon sırasında da bu durumun değişmediği bildirilmiş ise de, 3116 sayılı Kanuna göre yapılan orman kadastro çalışma tutanaklarının ve haritasının incelenmesinde; 3112 ve 3114 sayılı OTS noktaları kırıklı bir hat takip ettiği halde, bilirkişilerce yapılan uygulamada ise düz bir hattı takip ettiği, 3116 sayılı Kanuna ve daha sonraki yıllara ait haritaların ayrı ayrı uygulanmadığı, Dairenin geri çevirme kararı ile bilirkişilerin iade gerekleri doğrultusunda uygulama yapmayarak önceki raporun yeterli olduğunu bildirmiş oldukları, bu hali ile raporun denetime elverişli olmadığı anlaşılmaktadır.
O halde; öncelikle çekişmeli taşınmazların yer aldığı orijinal arazi kadastro paftası, Ç.. ve B.. Köylerinde 1947 yılında ve 1987 yılında yapılıp kesinleşen orman kadastro işlemlerine ilişkin tüm tutanaklar ve haritalar (1980 yılında yapılan orman kadastro çalışmasına harita düzenlenmemiştir.) getirtilip, önceki bilirkişiler dışında; bu konuda uzman serbest orman mühendisleri arasından seçilecek üç uzman orman mühendisi, bir fen elemanı marifetiyle yeniden yapılacak inceleme ve keşifte, sağlıklı bir biçimde zemine uygulanıp, değişik açı ve uzaklıklarda olan en az 15 – 20 adet orman tahdit sınır (OTS) noktasını gösterecek biçimde çekişmeli taşınmazların ayrı ayrı tahdit hattına göre konumu duraksamaya yer vermeyecek biçimde saptanmalı; aplikasyon veya yeni bir orman sınırlamasıyla önceki orman sınırlarının daraltılamayacağı gözönünde bulundurulmalı, ilk orman kadastrosundaki ölçü teknikleri ile ve eski tarihli memleket haritasında bulunan sabit noktaların bulundukları yerler zeminde tesbit edilip, orman sınır noktaları birer birer arazide bulunarak orman sınır noktalarının izledikleri tahdit hattı belirlenmeli, orman sınır noktalarının bazılarının zeminde bulunmaması halinde ise, nedeni üzerinde durularak yerlerinden sökülerek yok edilip edilmedikleri saptanmalı, zeminde bulunamayan noktaların yerleri, zeminde halen var olan ve en yakın sabit orman sınır noktaları esas alınarak ve bu noktalardan hareketle yine orman kadastro tutanaklarındaki açı ve mesafeler okunup ölçülerek birer birer arazide bulunup röperlenmeli, memleket haritası örneği üzerinde gösterilmelidir. 1947 yılı orman kadastro tutanak ve haritası zemine uygulandıktan sonra aynı yöntemle 1744 sayılı Kanuna göre yapılan aplikasyon ve 2. madde uygulamasına ilişkin çalışma tutanak ve haritası uygulanmalı, memleket haritası üzerinde gösterilmeli, çelişki varsa nedenleri açıklattırılmalı, 2 Eylül 1986 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan 6831 sayılı Orman Kanununa göre orman kadastrosu ve aynı Kanunun 2/B maddesinin Uygulanması Hakkındaki Yönetmeliğin 54. maddesi uyarınca hazırlanan Orman Kadastrosu Teknik İzahnamesinin 49. maddesinde yazılı “Orman sınır noktası ve hatların uygulanmasında tutanaklardan, orman kadastro haritasından, hava fotoğraflarından, varsa ölçü karnelerinden, nirengi, poligon, röper noktalarından yararlanılır. Sınırlama tutanakları ile orman kadastro haritaları arasında çekişme olduğunda ölçü değerleri ve tutanaktaki ifadeler arazinin durumuna göre incelenir, hangisi daha çok uyum gösteriyorsa ve gerçek duruma uygun ise o esas alınır.” hükmü ile 15.07.2004 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastrosunun Uygulanması Hakkında Yönetmeliğin “Teknik İşler” başlıklı Dokuzuncu Bölümünde yazılı esaslar gözönünde bulundurularak uygulama yapılmalı, yerel bilirkişi beyanlarına başvurularak yerinde bulunmayan orman sınır noktaları, bulunanlardan hareketle tutanak ve haritalarda yazılı mevki, yer, kişi isimleri ile açı ve mesafelere göre, anlatılan yöntemle gösterilip keşfi izleme olanağı sağlanmalı, ilk orman kadastro harita ve tutanakları ile aplikasyon ve 2/B madde harita ve tutanaklarının uyumsuz olması halinde, yukarıda yazılı Yönetmelikler ile Teknik İzahnamelerde yazılı tutanakların düzenlenmesine esas alınan hava fotoğrafı ve memleket haritası ile desteklenen ve gerçek duruma uygun düşen tutanaklara değer verileceği düşünülmeli, oluşacak sonuca göre bir karar verilmelidir.
Açıklanan hususlar gözetilmeksizin, eksik inceleme ve yetersiz bilirkişi raporuna dayanılarak hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırıdır.
Kabule göre de; dava tarihine kadar davalılar tapu kaydına dayanarak taşınmazı kullandığına göre bu kullanımın haksız olmadığı, bu nedenle de davalılar hakkında müdahalenin men’i kararı verilemeyeceği hususunun gözetilmemesi ve ormanların mülkiyeti Hazineye, intifa hakkı Orman Yönetimine ait olduğundan, taşınmazın orman tahdidi içinde kaldığı belirlenen (A) bölümünün orman niteliği ile Hazine adına tesciline karar verilmesi gerekirken, davacı Orman Yönetimi adına tesciline karar verilmesi de usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı ve davalı vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 13/02/2014 gününde oy birliği ile karar verildi.