YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/15497
KARAR NO : 2013/1434
KARAR TARİHİ : 18.02.2013
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Orman Yönetimi tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
1959 yılında yapılan kadastro sırasında …. Köyü, 69 sayılı 12020,00 m² yüzölçümündeki taşınmaz Temmuz 1305 tarih 58, Ağustos 1949 tarih 19 ve Aralık 1956 tarih 292 sıra numaralı tapu kayıtları uygulanarak tarla niteliği ile … ve ortakları adlarına tesbit edilmiş ve itirazsız kesinleşmiştir. Dava açıldıktan sonra taşınmaz 493 ve 494 parsel sayıları ile ifrazen ayrılmıştır. 493 ve 494 sayılı parsel sayılı taşınmazlar sırasıyla 1339,00 m² ve 10681,00 m² yüzölçümüyle halen tapuda … ve ortakları adlarına kayıtlıdır.
Davacı Orman Yönetimi, 69 sayılı taşınmazın kesinleşen orman kadastro sınırları içinde kaldığı iddiasıyla, taşınmazın orman niteliğiyle Hazine adına tapuya tescili ve davalıların el atmalarının önlenmesi istemleriyle dava açmıştır.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne, 494 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydının iptal edilerek orman niteliği ile Hazine adına tapuya tesciline ve davalıların el atmalarının önlenmesine, 493 sayılı taşınmaza yönelik davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı Orman Yönetimi tarafından 493 parsel sayılı taşınmaza yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kesinleşen orman kadastro sınırları içinde kalan taşınmazların tapu kayıtlarının iptali, tescil ve el atmanın önlenmesi istemlerine ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde dava tarihinden önce 3116 sayılı Kanun hükümlerine göre 1944-1945 yıllarında yapılıp kesinleşen orman kadastrosu, 1950 yılında 5653 sayılı Kanun hükmüne göre makiye ayırma işlemi, 1959 yılında arazi kadastrosu 23.11.1982 yılında ilân edilerek kesinleşen 1744 sayılı Kanuna göre ilk tahdidin aplikasyonu ve 2. madde uygulaması ile 1991-1993 yılları arasında 3302 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan 2/B madde uygulaması bulunmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırmada temyize konu 493 parsel sayılı taşınmazın kesinleşen orman tahdidi dışında kalan yerlerden olduğu anlaşıldığına göre, mahkemece davanın kısmen kabulü yolunda kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmamaktadır. Ancak karar tarihinden sonra 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen “Kadastro işlemi ile oluşan tesbit ve kayıtların iptali için Devlet veya diğer kamu kurum ve kuruluşları tarafından kayıt lehtarına karşı kadastro mahkemeleri ile genel mahkemelerde açılan davalarda davalı aleyhine vekâlet ücreti dâhil, yargılama giderine hükmolunmaz” şeklindeki 36/A maddesi ve 17. maddesi ile eklenen “Bu kanunun 36/A maddesi hükmü henüz infaz edilmemiş yargı kararlarındaki vekalet ücreti dahil yargılama giderleri için de uygulanır”
şeklindeki geçici 11. maddesi hükümleri uyarınca davalılar aleyhine vekalet ücreti dahil yargılama giderlerine hükmedilemeyeceğinden ve belirtilen bu husus hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu nedenle; hükmün yargılama giderlerine ilişkin 6, 7 ve 8 numaralı paragraflarının hükümden çıkartılmasına ve yerine “3402 sayılı Kanuna 6099 sayılı Kanun ile eklenen 36/A ve geçici 11. maddesi hükümlerine göre; davacı Orman Yönetiminin yaptığı tüm yargılama giderlerinin üzerinde bırakılmasına ve aynı Kanun hükmü gereğince davacı Orman Yönetimi yararına vekâlet ücreti takdirine yer olmadığına” cümlesinin yazılması suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nun 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine 18/02/2013 günü oy birliği ile karar verildi.