YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2012/10995
KARAR NO : 2013/1463
KARAR TARİHİ : 19.02.2013

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Abdulkadir Ertam ve davalı Hazine tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Kadastro sırasında, … İlçesi, … Köyü 172 ada 1 parsel sayılı 26612.71 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, maden ocağı ve müştemilatı; 172 ada 2 parsel sayılı 9973.68 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, ham toprak; 171 ada 1 parsel sayılı 5488.87 m2 yüzölçümündeki taşınmaz, ham toprak niteliğiyle Hazine adına tesbit edilmiştir. Davacı, bu yerlerin kendisine ait olduğunu ileri sürerek kadastro tesbitine itiraz etmiş, mahkemece yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne ve çekişmeli parsellerin Hazine adına olan tesbitlerinin iptali ile davacı adına tescillerine karar verilmiş; davalı Hazine tarafından hüküm temyiz edilmekle, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 07.12.2010 gün ve 12191 – 15274 sayılı kararı ile bozulmuştur.
Hükmüne uyulan bozma kararında özetle; “Taşınmazlar üzerinde davacı yararına kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla kazanma koşullarının oluştuğu kabul edilerek hüküm kurulmuş ise de,
171 ada 1 ve 172 ada 2 parsellerin tarım arazisi olmadığı, kır arazi durumunda olup üzerlerinde tarımsal faaliyette bulunulduğuna dair belirti görülmediği, ekonomik amacına uygun bir zilyetliğin sürdürülmediği, yerel bilirkişi ve tesbit bilirkişilerince öncesinde davacıya ait tarım alanı olduğu bildirilmişse de bunun bir an için doğru olduğu kabul edilse dahi zilyetliğin 1978 – 1980 yıllarından sonra söz konusu olmadığı, zilyetliğin terk edildiği, bu nedenle sözü edilen parseller hakkındaki davanın reddi gerektiği,
172 ada 1 parselin ise, halen maden işletmesine ait şantiye niteliğinde olduğu, üzerinde işletme binalarının bulunduğu, mahkemece iki ayrı tarihte yapılan keşiflerde yerel bilirkişi ve tesbit bilirkişilerinin bu parselle ilgili farklı anlatımlarda bulundukları, bu yerin kullanımı karşılığında maden işletmesi tarafından Orman Yönetimine mi, yoksa davacıya mı ödeme yapıldığı konusunda çelişki oluştuğu ve bu çelişkinin giderilmediği mahkemece, yeniden yapılacak keşifte önceki keşiflerde hazır bulunmuş olan yerel bilirkişi, tanık ve tesbit bilirkişilerinin yeniden dinlenerek çelişkinin giderilmesi, bu yerin kullanımı karşılığında maden işletmesi tarafından Orman İşletmesine mi, yoksa davacıya mı bedel ödendiği hususunun açıklığa kavuşturulması ve oluşacak sonuca göre hüküm kurulması” gereğine değinilmiştir.
Mahkemece bozma kararına uyulduktan sonra, davanın kısmen kabulüne, 172 ada 1 parselin davacı adına, 171 ada 1 ve 172 ada 2 parsellerin tesbit gibi Hazine adına tesciline karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tesbitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yörede 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanunun 4. maddesi hükmüne göre orman kadastrosu yapılmış, taşınmazlar orman sınırları dışında bırakılmıştır.
Hükmüne uyulan bozma kararına ve incelenen dosya kapsamına göre, çekişmeli 171 ada 1 ve 172 ada 2 parsellerin devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerden olduğu; 172 ada 1 parsel sayılı taşınmazın ise, üzerinde maden işletme binaları bulunduğu, orman sayılmayan yerlerden olması nedeniyle, maden işletmesi tarafından Orman Yönetimine herhangi bir bedel ödenmediği, bu durumun Orman İşletme Müdürlüğünün 19.12.2011 günlü yazısıyla sabit olduğu, buna karşılık davacıya bedel ödendiğine ilişkin 1988 ve 1989 yıllarına ait makbuzlar ibraz edildiği, ayrıca davacının ailesine ve köy camiine kullanma bedeli karşlığı kömür yardımında bulunulduğu belirlenerek yazılı şekilde karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığına göre hükme yöneltilen tüm temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun hükmün ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine
19.02.2013 günü oybirliğiyle karar verildi.