YARGITAY KARARI
DAİRE : 20. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2017/2956
KARAR NO : 2017/5208
KARAR TARİHİ : 17.10.2017

Mahkeme : Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın yokluğunda verilen 26/10/2007 tarihli 2007/1016 esas ve 2007/1126 karar sayılı “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin yeniden” uygulanmasına ilişkin kararın, sanık cezaevinde olduğu tarihte dışarıda iken bildirdiği adrese Tebligat Kanununun 35. maddesine göre tebliğ edildiği, dolayısıyla bu kararın usulüne uygun olarak tebliğ edilmediğinden kesinleşmediği, buna bağlı olarak Mahkemenin daha sonra yapmış olduğu işlemlerin hukuki geçerliliğinin bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın 20/01/2009 tarihli temyiz başvurusunun 26/10/2007 tarihli 2007/1016 esas ve 2007/1126 karar sayılı tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına ilişkin karara yönelik itiraz dilekçesi niteliğinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 20.03.2012 tarihli ve 2011/785-2012/101 sayılı kararında açıklandığı üzere; “kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alma, kabul etme veya bulundurma” suçundan dolayı, TCK’nın 191. maddesinin 2. fıkrası gereğince verilen “tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin kararın, sözü edilen fıkraya 6217 sayılı Kanunla eklenen cümlenin yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihinden önce ya da sonra verilip verilmediğine bakılmaksızın, temyiz değil itiraz kanun yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili gerekli kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, bu suçla ilgili olarak kararın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE, 17/10/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.