Yargıtay Kararı 2. Hukuk Dairesi 2022/2556 E. 2022/3596 K. 14.04.2022 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/2556
KARAR NO : 2022/3596
KARAR TARİHİ : 14.04.2022

MAHKEMESİ : …Bölge Adliye Mahkemesi … Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Tedbir Nafakası

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı … tarafından reddedilen tedbir nafakası talebi yönünden; davacı … tarafından ise kısmen reddedilen nafaka talepleri yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Ortak çocuk… yararına kısmen reddolunan nafaka taleplerine yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde; İlk derece mahkemesince ortak çocuk… ve davacı … yararına aylık 1.500’er TL tedbir nafakasına hükmolunmuş, ilk derece mahkemesinin bu kararı, sadece davalı tarafından istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesi, kararın gerekçesiz olması nedeniyle ilk derece mahkemesi kararını kaldırarak yeniden karar verilmek üzere dosyanın gönderilmesine karar vermiş, bu kez ilk derece mahkemesi; davacı …’ın kendisi için tedbir nafakası talebinin reddine, ortak çocuk… için ise ergin olduğu 27.05.2017 tarihine kadar aylık 1.500-TL tedbir nafakasına hükmetmiştir. Davacı tarafından karar hakkında istinaf kanun yolu incelemesi talebinde bulunulmuş; bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince başvurunun esastan reddine karar verilmiştir. Bölge adliye mahkemesi kararı hakkında davacı taraf Nilay yararına nafaka talebinin reddi ile… yararına kısmen reddedilen nafaka yönlerinden temyiz incelemesi talebinde bulunulmuştur.. Davacı taraf ilk derece mahkemesi ilk kararını ortak çocuk… yararına hükmolunan nafaka yönünden istinaf etmediğinden, …yararına tedbir nafakası davasına yönelik hüküm davacı taraf yönünden kesinleşmiştir. Anlatılan sebeplerle ortak çocuk… yararına kısmen reddedilen tedbir nafakasına ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı … yararına tedbir nafakası talebinin reddine yönelik temyiz dilekçesinin incelemesinde; 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-b bendi uyarınca “Miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dahil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar” temyiz edilemez. 02.12.2016 tarihli 6763 Sayılı Kanun’un 44 üncü maddesi ile de 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen ek madde 1 uyarınca temyiz parasal sınırlarının (HMK m. 341, 362) Vergi Usul Kanunu’nun mükerrer 298 inci maddesine göre her yıl tespit ve ilan edilecek yeniden değerleme oranında artırılması öngörülmüştür. Karar tarihi itibarıyla bu miktar “78.630,00TL” olarak belirlenmiştir.

Somut olayda talep edilen yıllık toplam nafaka miktarı 24.000-TL(aylık 2.000-TL) olup karar tarihindeki kesinlik sınırı 78.630,00TL’yi aşmayıp 6100 Sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362 nci maddesi gereğince temyiz sınırı altında olduğundan kesindir. Açıklanan nedenle, davacı …’ın tedbir nafakası talebinin reddine yönelik temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. ve 2. bentlerde gösterilen sebeplerle davacı … yararına kısmen reddedilen ve davacı …’ın reddedilen tedbir nafakası taleplerine ilişkin temyiz dilekçelerinin REDDİNE, temyiz peşin harcın istek halinde yatıranlara geri verilmesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğinin ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oy birliğiyle karar verildi. 14.04.2022 (Prş.)