YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/10137
KARAR NO : 2023/976
KARAR TARİHİ : 09.03.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : … Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
Taraflar arasındaki karşılıklı boşanma davasından dolayı yapılan yargılama sonunda İlk Derece Mahkemesince asıl davanın kabulü ile tarafların boşanmalarına ve fer’îlerine karşı davanın ise reddine karar verilmiştir.
Kararın davalı- davacı erkek tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince başvurunun kısmen kabulü ile İlk Derece Mahkemesi hükmü kaldırılarak yeniden esas hakkında hüküm kurulmasına karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı davacı- davalı kadın tarafından temyiz edilmekle; kesinlik, süre, temyiz şartı ve diğer usul eksiklikleri yönünden yapılan ön inceleme sonucunda, temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı- davalı vekili dava dilekçesinde; eşinin kendisine ağır hakaretlerde bulunduğunu, şiddet uygulamak istediğini, eşinin başka bir kadından mesajlarını gördüğünü ve eşinin kendisine “seni ilgilendirmez istediğim kadınla yaşarım, sende buna katlanacaksın, ses çıkarmayacaksın” şeklinde söylediğini, eşinin eve alkollü şekilde gece yarısı geldiğini, bu nedenlerden ötürü evlilik durumunun tamamen bittiğini, bir arada yaşama imkanlarının bulunmadığından bahisle; tarafların 4721 sayılı Türk Medeni Kanunu’nun (4721 sayılı Kanun) 166 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca boşanmalarına, çocuklarının velâyetinin kendisine verilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
II. CEVAP
Davalı- davacı vekili cevap ve karşı dava dilekçesinde özetle; davacı müvekkilinin evliliği boyunca davalıdan hiçbir şekilde sevgi ve saygı görmediğini, davalının müvekkiline karşı her zaman soğuk, ilgisiz ve hiçbir şeyden memnun olmaz tavır içinde olduğunu, davalı kadının çocuklarına, çocuklarının okuluna karşı da aynı tavırla ilgisiz olduğunu, asıl davanın reddine, karşı davalarının kabulü ile tarafların 4721 sayılı Kanun’un 166 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca boşanmalarına, müşterek çocukların velâyetlerinin davacı babaya verilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla erkeğin müşterek çocuklar ile kadının görüşmesine engel olmak suretiyle dışlayıcı davranarak duygusal şiddette bulunmak ve aşırı alkol kullanmak suretiyle yeme içme konusunda sosyal şiddette bulunmak suretiyle tamamen kusurlu olduğu gerekçesi ile asıl davanın kabulü ile tarafların 4721 sayılı Kanun’un 166 ncı maddesinin birinci fıkrası uyarınca boşanmalarına, karşı davanın reddine, kadın yararına aylık 750,00 TL tedbir ve yoksulluk nafakası ile 25.000,00 TL maddî, 5.000,00 TL manevî tazminata, müşterek çocuk Efe’nin velâyetinin babaya verilmesine, anne ile şahsi ilişki tesis edilmesine, müşterek çocuk Sedef’in velâyetinin anneye verilmesine, baba ile şahsi ilişki tesisine, velâyeti anneye bırakılan çocuk için aylık 500,00 TL tedbir ve iştirak nafakasına hükmedildiği görülmüştür.
IV. İSTİNAF
A. İstinaf Yoluna Başvuranlar
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davalı-davacı erkek vekili istinaf başvurusunda bulunmuştur.
B. İstinaf Sebepleri
Davalı- davacı erkek vekili istinaf dilekçesinde, müvekkiline yüklenen kusurların gerçekleşmediğini, kadının müvekkilini terk ettiğini, çocuklara karşı ilgisiz ve sevgisiz olduğunu, kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakası ile maddî ve manevî tazminatları kabul etmediklerini, müşterek çocuk Sedef’in velâyetinin anneye verilmesinin de doğru olmadığını belirterek verilen kararın kaldırılmasını, asıl davanın kabulü ve fer’îleri ile karşı davalarının reddi yönlerinden istinaf talebinde bulunmuştur.
C. Gerekçe ve Sonuç
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile erkeğin davasının reddi kararının doğru olduğu, kadının boşanmaya sebebiyet verecek derecede bir kusurunun ispatlanmadığı gerekçesi ile erkeğin davasının reddine yönelik istinaf başvurusunun 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun (6100 sayılı Kanun) 353 üncü maddesinin (1) inci fıkrasının (b) bendinin (1) inci alt bendi gereğince esastan reddine, İlk Derece Mahkemesince erkeğe kusur olarak yüklenilen alkol aldığı ile çocukları annesi ile görüştürmeme vakıalarına dayanak tanık beyanlarının bir kısmının soyut nitelikte olduğu,bir kısım beyanların ise duyumdan ibaret olduğu bu nedenle kusur tespitinde hükme esas alınmasının doğru olmadığı gerekçesi ile kusura yönelik istinaf başvurusunun 6100 sayılı Kanun’un 353 üncü maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinin (2) inci alt bendi gereğince kabulü ile yeniden esas hakkında hüküm kurmak suretiyle kadının davasının da reddine karar verilmiştir.
V. TEMYİZ
A. Temyiz Yoluna Başvuranlar
Bölge Adliye Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına karşı süresi içinde davacı- davalı kadın vekili temyiz isteminde bulunmuştur.
B. Temyiz Sebepleri
Davacı- davalı kadın vekili temyiz dilekçesinde, erkeğin kusurlu olduğunu, alkol kullandığını, kadının davasının reddinin doğru olmadığını belirterek temyiz kanun yoluna başvurmuştur.
C. Gerekçe
1. Uyuşmazlık ve Hukuki Nitelendirme
Uyuşmazlık; kadının boşanma davası kabulü şartlarının oluşup oluşmadığı, delillerin takdirinde hata edilip edilmediği noktasında toplanmaktadır.
2. İlgili Hukuk
6100 sayılı Kanun’un 369 uncu maddesinin birinci fıkrası ile 370 ve 371 inci maddeleri, 4721 sayılı Kanun’un 166 ncı maddesi.
3. Değerlendirme
1.Bölge adliye mahkemelerinin nihai kararlarının bozulması 6100 sayılı Kanun’un 371 inci maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
2. Temyizen incelenen karar, tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, uyuşmazlığa uygulanması gereken hukuk kuralları ile hukuki ilişkinin nitelendirilmesine, dava şartlarına, yargılama ve ispat kuralları ile kararda belirtilen gerekçelere göre usul ve kanuna uygun olup davacı- davalı kadın vekilince temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
VI. KARAR
Açıklanan sebeple;
Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının 6100 sayılı Kanun’un 370 inci maddesinin birinci fıkrası uyarınca ONANMASINA,
Adli yardımdan yararlanması sebebi ile başlangıçta alınmamış olan aşağıda yazılı karar ve ilam harcı ile temyiz başvuru harcının Emine’ye yükletilmesine,
Dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine,
09.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.