YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/6511
KARAR NO : 2021/2241
KARAR TARİHİ : 15.03.2021
MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından kusur belirlemesi, ortak çocuk Yasemin’in velayetinin babaya verilmesi, aleyhine hükmedilen tazminatlar, reddedilen tazminat ve yoksulluk nafakası talepleri yönünden; davalı-davacı erkek tarafından ise kusur belirlemesi, aleyhine hükmedilen tedbir nafakası, tazminatların miktarı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 15.03.2021 günü duruşmalı temyiz eden davacı-davalı … vekili Av. …. geldi. Karşı taraf temyiz eden davalı-davacı … ve vekilleri gelmedi. Gelenin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davacı-davalı kadının “Ortak çocuk Yasemin’in velayetine” yönelik temyiz dilekçesinin incelenmesinde;
İlk derece mahkemesince bu yöne ilişkin olarak verilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından istinaf edilmeyerek kesinleşmiştir. Bu nedenle davacı davalı kadının, istinaf edilmeyerek kesinleşen ortak çocuk Yasemin’in velayetine ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Tarafların temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davalı-davacı erkeğin tüm, davacı-davalı kadının ise aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b) Bölge adliye mahkemesince kabul edilen ve gerçekleşen kusurlu davranışlara göre boşanmaya sebep olan olaylarda taraflar eşit kusurludur. Bu husus gözetilmeden davacı-davalı kadının ağır kusurlu kabul edilmesi doğru bulunmamış ve bozmayı gerektirmiştir.
c) Yukarıda 2-b bendinde açıklandığı üzere boşanmaya sebep olan olaylarda taraflar eşit kusurludur. Boşanmaya sebep olan olaylarda eşit kusurlu eş yararına maddi ve manevi tazminata karar verilemez. Erkek yararına Türk Medeni Kanunu’nun 174/1-2. madde koşulları oluşmamıştır. O halde davalı-davacı erkeğin maddi ve manevi tazminat taleplerinin reddine karar vermek gerekirken, hatalı kusur belirlemesinin sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
d) Davacı-davalı kadın yararına yoksulluk nafakasına hükmedilebilmesi için boşanma yüzünden yoksulluğa düştüğünün belirlenmesi gerekir. Davacı-davalı kadının dosya içerisinde bulunan takbis kaydına göre Konya ili Çumra ilçesinde beş adet tarlası ile Ankara ili Ayaş ilçesinde bir adet dairesi bulunduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece davacı-davalı kadının bu taşınmazlardan düzenli ve sürekli gelirinin olup olmadığı ile taşınmazların değeri belirlenerek elde edilecek malvarlığı değerlerinin onu yoksulluktan kurtaracak düzeyde olup olmadığı tespit edilerek sonucu uyarınca karar verilmesi gerekirken bu hususta eksik inceleme ile karar verilmesi doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Davacı-davalı kadının, ortak çocuk Yasemin’in velayetine yönelik temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, temyiz edilen hükmün yukarıda 2-b, 2-c ve 2-d bentlerinde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda 2-a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 3.050 TL vekalet ücretinin Mustafa’dan alınarak Ayşe’ye verilmesine, aşağıda yazılı harcın Mustafa’ya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Ayşe’ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 15.03.2021 (Pzt.)