YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/7773
KARAR NO : 2015/22300
KARAR TARİHİ : 25.11.2015
MAHKEMESİ : Ankara Batı 3. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 28/10/2014
NUMARASI : 2013/810-2014/743
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı erkek tarafından kusur belirlemesi, manevi tazminat talebinin reddi, nafakalar ve müşterek çocuk Zeynep’in velayeti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı erkeğin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2- Mahkemece davacı-karşı davalı erkeğin eşini Ankara 5. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2013/254-108 E-K sayılı kesinleşen ilamına göre darp ettiği, davalı-karşı davacı kadının da sadakat yükümlülüğünü ihlal ettiği gerekçesiyle tarafların eşit kusurlu olduğu kabul edilerek boşanmaya karar verilmiştir. Mahkemenin gerekçesine dayanak olarak aldığı Ankara 5. Sulh Ceza Mahkemesi’nin dosyası incelendiğinde davalı-karşı davacı kadının müşterek çocuk B. H.’i yaralamadan ceza aldığı, davacı-karşı davalı erkekle dosyanın alakası olmadığı anlaşılmaktadır. Dosyanın incelenmesinde davacı-karşı davalı erkeğin eşine şiddet uyguladığına ilişkin başka bir delil de bulunmamaktadır. O halde evlilik birliğinin temelinden sarsılmasına sebep olan olaylarda davalı-karşı davacı kadının tam kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Hal böyleyken tarafların eşit kusurlu kabul edilmesi ve buna bağlı olarak tam kusurlu eş yararına yoksulluk nafakasına (TMK 175 md.) hükmedilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
3- Boşanmaya neden olan olaylarda davalı-karşı davacı kadının, yukarıda açıklanan sebeple tam kusurlu olduğu anlaşıldığına göre, boşanmaya sebep olan olaylar yüzünden kişilik hakları saldırıya uğrayan davacı-karşı davalı erkek yararına Türk Medeni Kanununun 174. maddesinin (2.) fıkrası gereğince uygun miktarda manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, bu isteğin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3.bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.25.11.2015 (Çrş.)