YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/27951
KARAR NO : 2015/966
KARAR TARİHİ : 05.02.2015
MAHKEMESİ :Gaziantep 5. Aile Mahkemesi
TARİHİ :01.10.2013
NUMARASI :Esas no: 2012/543 Karar no:2013/757
DAVA TÜRÜ :Tedbir Nafakası-Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı (kadın) tarafından, tedbir nafakası davasının reddi yönünden; davalı-davacı (koca) tarafından ise boşanma davasının reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 432/4. maddesi uyarınca kararı veren mahkemece ancak temyiz kanuni süre geçtikten sonra yapılır veya temyizi kabil olmayan bir karara ilişkin olursa temyiz isteminin reddine karar verilir. Davalı-davacı taraf
10.12.2013 tarihli dilekçesi ile temyiz talebinden feragat etmiştir. Temyiz dilekçesinin feragat nedeniyle reddine karar verme yetkisi münhasıran Yargıtay’a aittir. Bu sebeple mahkemenin davalı-davacı kocanın temyizden feragat dilekçesini esas alarak verdiği, davalı-davacı tarafın temyizinin reddine dair 10.12.2013 tarihli ek karar hukuki bir sonuç doğurmaz. Ne var ki, bu ek karar davalı-davacı tarafından temyiz edilmemeştir. Bu sebeple bu yönden Dairemizce bir inceleme yapılmamış, yanlışlığa değinilmekle yetinilmiştir.
2-Davacı-davalı kadının temyizine hasren yapılan incelemeye gelince;
a-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
b-Davacı-davalı (kadın) kendisi ve birlikte yaşadığı 16.10.1996 doğumlu Özlem ve 06.12.1997 doğumlu Duygu adlı müşterek çocuklar için Türk Medeni Kanununun 197. maddesine dayalı olarak 11.07.2011 tarihinde tedbir nafakası davasını açmıştır. Türk
Medeni Kanununun 197/1. maddesi gereğince eş yararına tedbir nafakasına hükmedebilmek için öncelikle dava açan eşin ayrı yaşamada haklı olması gerekir. Ancak çocuklar için ayrı yaşamada haklılık aranmaz. Ortak çocukların tedbir nafakası davasının açılmasından önce ve halen davacı-davalı (kadın) yanında yaşadıkları ve eşlerin çocukların bakım ve eğitim giderlerine katılmakla yükümlü olmalarına (TMK.md. 182/2, 185/2, 197/son) göre; tedbir nafakası dava tarihinden başlamak üzere müşterek çocuklar Özlem ve Duygu için (çocuklardan Özlem yargılama sırasında ergin hale geldiğinden, ergin olduğu tarihe kadar ödenmek üzere), uygun miktarda tedbir nafakası takdir edilmesi gerekirken; yazılı şekilde çocuklara yönelik tedbir nafakası talebinin de reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olmuş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Davalı-davacı (koca)’nın temyiz dilekçesinin yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple REDDİNE, davacı-davalı (kadın)’ın temyizi yönünden hükmün yukarıda 2/b bendinde gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 2/a bendinde gösterilen sebeple ONANMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde yatıranlara geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 05.02.2015 (Prş.)