Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2023/5534 E. 2023/5836 K. 23.10.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/5534
KARAR NO : 2023/5836
KARAR TARİHİ : 23.10.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

KARAR SAYISI : 2019/160 E., 2021/1114 K.

SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli
KARARLAR : Temyiz isteminin reddi, istinaf başvurusunun düzeltilerek esastan reddi kararı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, onama

A.Sanığın Hırsızlık ve Mala Zarar Verme Suçlarından Verilen Ek Karara İlişkin Temyiz İstemi Yönünden
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen 09.07.2021 tarihli ve 2019/160 Esas, 2021/1114 Karar sayılı ek kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 296/2. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin ek kararı temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 296/2. maddesi gereği temyiz süresinin son gününün adli tatile denk gelmesi nedeniyle sanığın ek karara yönelik temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Hükmolunan cezaların miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmaması karşısında; temyiz isteminin reddine dair 09.07.2021 tarihli ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden sanığın temyiz isteminin, aynı Kanun’un 296/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak REDDİ İLE EK KARARIN ONANMASINA,
B.Sanığın İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli Suçundan Verilen Beraat Kararına İlişkin Temyiz İstemi Yönünden
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesinin, 11.06.2021 tarihli ve 2019/160 Esas, 2021/1114 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Sanığın iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen beraat kararını temyiz etmekte hukuki yararı bulunmadığı gibi, hükmün gerekçesine yönelik bir temyiz itirazı da olmadığından, temyiz isteminin 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, REDDİNE, dava dosyasının, aynı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Ankara 33. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 15. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.