YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/4441
KARAR NO : 2023/5489
KARAR TARİHİ : 16.10.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2010/411 E., 2013/826 K.
ŞİKÂYETÇİ : …
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret – zamanaşımı nedeniyle düşme

Sanık hakkında mala zarar verme suçundan neticeten hükmolunan 2.000 TL adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyet kararının tür ve miktarı itibarıyla 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmıştır.
Sanık hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlâli suçlarından kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Sanığın 25.02.2022 tarihli dilekçesindeki anlatımından eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı Kanun’un 42/1. maddesi uyarınca Yargıtayın ilgili dairesine ait olması nedeniyle, Mahkemenin 07.06.2022 tarihli ve 2010/411 Esas, 2013/826 Karar sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu, sanığın yokluğunda verilen kararın, MERNİS adresine doğrudan tebliğe çıkartıldığı ve Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebliğ işleminin usule aykırı olduğu anlaşılmakla sanığın eski hale getirme ve temyiz talebinin kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
I.Mala Zarar Verme Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Sanık hakkında hükmolunan cezanın türü ve miktarı gözetildiğinde, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte olduğu anlaşılmakla, sanığın temyiz isteğinin karar tarihi itibarıyla 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesinin birinci fıkrası ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak REDDİNE,
II. Hırsızlık ve Konut Dokunulmazlığının İhlâli Suçlarından Kurulan Hükümler Yönünden
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 116/1. maddelerinde öngörülen cezaların üst sınırına göre 5237 sayılı Kanun’un 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık aslî dava zamanaşımı süresinin, zamanaşımını en son kesen işlem olan mahkûmiyet kararının verildiği 16.05.2013 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş olduğu anlaşıldığından;
Gaziosmanpaşa 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.05.2013 tarihli ve 2010/411 Esas, 2013/826 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321/1. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322/1. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Kanun’un 223/8. maddesi gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye uygun olarak DÜŞMESİNE, dava dosyasının Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 16.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.