Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2023/307 E. 2023/1494 K. 27.03.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/307
KARAR NO : 2023/1494
KARAR TARİHİ : 27.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanığın yokluğunda verilen kararın sanığın son bildirdiği adrese MERNİS şerhi olmadan tebliğ edilmesi gerektiği halde, MERNİS şerhi verilerek 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21. maddesine göre 17.10.2014 tarihinde yapılan tebligatın usulsüz olarak tebliğ edildiği gözetilerek, sanığın öğrenme üzerine yaptığı temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, yukarıda açıklanan nedenle 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. GEREKÇE
Olay tarihinde ceza infaz kurumunda tutuklu olarak bulunan sanığın mahkum kabul birimi geçici koğuş duvarına adını ve soyadını duvara kazıyarak yazmak suretiyle geçici koğuş duvarına zarar vermesi şeklindeki eylemine uyan ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 152/1-a maddesinde düzenlenen kamu malına zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre aynı Kanun’un 66/1-e, 67/4. maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıllık aslî zamanaşımının mahkûmiyet tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş olması nedeniyle zamanaşımı nedeniyle düşme kararı verilmesi gerekmiştir.
II. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Ferizli Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.10.2014 tarihli ve 2014/103 Esas, 2014/279 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321/1. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322/1. maddesinin (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223/8. maddesi gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.