YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/19697
KARAR NO : 2023/4386
KARAR TARİHİ : 13.09.2023
…
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2022/2527 E., 2022/1003 K.
SUÇLAR : Hırsızlık, başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, onama
A. Sanık Hakkında Başkasına Ait Banka veya Kredi Kartının İzinsiz Kullanılması Suretiyle Yarar Sağlama Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 02.11.2022 tarihli ve 2022/2527 Esas, 2022/1003 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Sanık hakkında, Van 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.09.2022 tarihli ve 2022/362 Esas, 2022/557 Karar sayılı kararı ile başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 245/1, 43/1, 53, 58. maddeleri uyarınca kurulan 3 yıl 9 ay hapis ve 120,00 TL adlî para cezaları ile mahkûmiyet hükmüne konu cezanın türü ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı ve bu karara yönelik temyizin niteliği karşısında;
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/2-a. maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adlîye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, 5271 sayılı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, sanığın temyiz isteminin, aynı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca, Tebliğname’ye uygun olarak, REDDİNE,
B. Sanık Hakkında Hırsızlık Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Temyizin kapsamına göre;
1. Van Cumhuriyet Başsavcılığının, 10.05.2022 tarihli ve 2022/9569 Esas numaralı iddianamesi ile sanık hakkında, katılanın iş yeri içerisindeki askıda asılı ceketin cebinden kredi kartı, 4.000,00 TL para ve çek yapraklarını çalması şeklindeki eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 53, 58, 63. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Van 6. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.09.2022 tarihli ve 2022/362 Esas, 2022/557 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 63. maddeleri uyarınca 6 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53/1. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına ve 58. maddesi uyarınca cezanın 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 02.11.2022 tarihli ve 2022/2527 Esas, 2022/1003 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanığın istinaf başvurusunun 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a. maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
4. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 04.01.2023 tarihli ve 2022/158643 sayılı, onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; adil yargılanmadığı, avukat tayin edilmediği, etkin pişmanlığının bulunmasına rağmen yüksek ceza verildiği, benzer birkaç dava dosyasının daha olduğu, 5237 sayılı Kanun’un 43. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması talebinin Mahkemece reddedildiği, lehe hükümlerin uygulanıp, usûlsüzlük varsa düzeltilmesi talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Sanığın suç tarihinde katılanın iş yerinde askıda asılı bulunan ceketinin cebinden farklı bankalara ait çek yapraklarını, kredi kartını ve 4.000,00 TL parasını alarak iş yerinden ayrıldığı, iş yeri kamera görüntülerinin incelenmesi neticesinde tespit edilen sanığın ikrarı ile üzerine atılı hırsızlık suçunu işlediğinin sabit olduğu İlk Derece Mahkemesince kabul edilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik görülmediği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Sanığın sorgusu sırasında yasal hakları ve istemi halinde müdafi görevlendirileceğinin sanığa bildirildiği ancak sanığın müdafi isteminde bulunmadığı, somut olayda zorunlu müdafi atanmasını gerektirecek bir durumun da bulunmadığı, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, soruşturma aşamasında kolluk güçlerince yapılan üst araması sırasında sanığın üzerinde katılana ait bir kısım eşyanın ele geçirildiği, sanık tarafından gerçekleştirilmiş herhangi bir rızaî iadenin bulunmadığı, kovuşturma aşamasında zararı gidermesi için sanığa makul süre verilmesine rağmen sanığın zararı gidermediği, temyize konu hırsızlık suçu yönünden zincirleme suç hükümlerinin uygulanma koşullarının bulunmadığı, tayin edilen sonuç ceza miktarı dikkate alındığında sanık hakkında uygulanma koşulları bulunan başkaca lehe hükümlerin bulunmadığı belirlenmekle, sanığın diğer temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h maddesinde düzenlenen hırsızlık suçu için öngörülen hapis cezasının alt sınırının 5 yıl olduğu, hüküm fıkrasında temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılmadan belirlendiğinin belirtilmesine rağmen, alt sınırdan uzaklaşılarak temel cezanın belirlenmesi suretiyle çelişki yaratılması ve fazla ceza tayini, hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle, sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 02.11.2022 tarihli ve 2022/2527 Esas, 2022/1003 Karar sayılı kararının 5271 sayılı Kanun’un 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, BOZULMASINA, dava dosyasının, aynı Kanun’un 304/2-a maddesi uyarınca Van 6. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Van Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.