YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/19124
KARAR NO : 2023/5338
KARAR TARİHİ : 10.10.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/376 E., 2016/271 K.
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, bozma

I. Sanık … Hakkında Mala Zarar Verme Suçundan Kurulan Hükme Yönelik Yapılan İncelemede
Sanık hakkında mala zarar verme suçundan, neticeten hükmolunan 3.000,00 TL adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyet kararının tür ve miktarı itibarıyla 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşıldığından Avukat …’un temyiz isteminin 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usûlü Kanunu’nun 317. maddesi gereğince, Tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II- Sanık … Hakkında Hırsızlık ve İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli Suçlarından Kurulan Hükümlere Yönelik Yapılan İncelemede
Kovuşturma aşamasında sanık …’ın isticvap zaptı ile avukat talep ettiği, ancak mahkemece sanığa müdafi atanmadığı gibi sanığın savunmasının müdafii olmaksızın alındığı, soruşturma evresinde hakkında tutuklama talep edilen sanık için 5237 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 101/3. maddesi gereğince zorunlu müdafii olarak atanan Avukat …’un görevinin iddianamenin kabulü kararı verilmesi ile sona ereceği ve kovuşturma evresinde baro ya da mahkeme tarafından anılan avukat için yapılmış bir görevlendirme bulunmadığı hâlde gerekçeli kararın Avukat …’a tebliği üzerine, Avukat … tarafından kararın temyiz edildiği, Dairemizin 29.11.2022 tarihli ve 2021/5785 Esas, 2022/19912 Karar sayılı kararıyla gerekçeli kararın bizzat sanık …’a tebliğ edilmesinin gerekmesi nedeniyle dosyanın iade edildiği, Tarsus 3 No’lu T Tipi Ceza İnfaz Kurumunda bulunan sanığa gerekçeli kararın usûlüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanığın mahkûmiyet hükümlerini temyiz etmediği gözetildiğinde; hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmayan Avukat …’un temyiz isteminin 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 317. maddesi gereğince, Tebliğname’ye uygun olarak, REDDİNE,
III- Sanık … Hakkında Hırsızlık, Mala Zarar Verme ve İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli Suçlarından Kurulan Hükümlere Yönelik Yapılan İncelemede

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 Esas, 2021/473 Karar sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı Kanun’un 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle hırsızlık suçu ve bu suç ile birlikte işlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlâli ve mala zarar verme suçları bakımından sanığın, savunma hakkının kısıtlanması hukuka aykırı bulunmıştur.
Kahramanmaraş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 03.05.2016 tarihli ve 2015/376 Esas, 2016/271 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi açıklanan nedenle yerinde görüldüğünden diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.