YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/16304
KARAR NO : 2023/5402
KARAR TARİHİ : 11.10.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2022/540 E., 2023/85 K.
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260. maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı, yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A) … Cumhuriyet Başsavcılığının, 2015/1800 iddianame numaralı ve 10.03.2015 tarihli iddianamesi ile Tarçın Kafe isimli iş yerinde çalışan sanığın, aynı iş yerinde çalışan şikâyetçiler … ile …’ün iş yerinde bulunan masaların üzerine bıraktıkları cep telefonlarını … vakti çaldığından bahisle hırsızlık suçundan suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 53, 58. maddelerinden cezalandırılması istemiyle kamu davası açıldığı tespit edilmiştir.
B) … 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.11.2015 tarihli ve 2015/255 Esas ve 2015/571 Karar sayılı mahkûmiyet hükümlerinin sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 29.03.2022 tarihli ve 2022/2389 Esas, 2022/6075 Karar sayılı kararıyla ” 5271 sayılı Kanun’un 196. maddesine aykırı davranılarak sanığın savunma hakkının kısıtlandığından bahisle” hükümlerin bozulmasına karar verildiği belirlenmiştir.
C) Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, anılan bozma kararı sonrasında bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucunda … 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.01.2023 tarihli ve 2022/540 Esas, 2023/85 Karar sayılı kararıyla sanığın suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b, 53, 58. maddeleri uyarınca iki kez 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verildiği anlaşılmıştır.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteminin “Eylemin 5237 sayılı Kanun’un 141. maddesindeki suçu oluşturduğuna, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğine, takdiri indirimin yapılması gerektiğine” yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
A) Dosya kapsamına göre; Tarçın Kafe isimli iş yerinde çalışan sanığın, aynı iş yerinde çalışan şikâyetçiler … ile …’ün iş yerinde bulunan masaların üzerine bıraktıkları cep telefonlarını … vakti çaldığı, bu şekilde atılı suçların işlendiğinin … olduğu, Yerel Mahkemece sanığın hırsızlık suçundan her bir şikâyetçiye yönelik ayrı ayrı cezalandırılmasına karar verildiği tespit edilmiştir.
B) Sanığın aşamalardaki ikrara yönelik savunması, dosya içerisindeki 21.12.2012 tarihli HTS Raporu, şikâyetçilerin beyanları dosyada mevcuttur.
IV. GEREKÇE
A) Sanık cep telefonlarını bina niteliğindeki iş yerinden çaldığından, suç tarihi itibarıyla 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b maddesinden uygulama yapılmasında isabetsizlik bulunmamış; aynı iş yerinde çalışan sanığın, çaldığı cep telefonlarının farklı kişilere (Aynı iş yerinde çalışan şikayetçilere) ait olduğunu bildiği … içinde 12.00 ilâ 14.00 saatleri arasında atılı suçları işlediği ve eylem … bir hareket ile gerçekleşmediğinden kurulan hükümlerde zincirleme suç hükümleri uygulanamayacağı belirlenmiş; hükümlerde aynı Kanun’un 62. maddesinden indirim yapılmamasında isabetsizlik görülmediği tespit edilmekle; yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemlerin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin anılan tüm delillerle saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemlere uyan suçun vasıfları ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın diğer temyiz istemleri yönünden de hukuka aykırılık tespit edilmemiştir. Ancak;
B) Gerekçeli kararda her ne kadar kurulan hükümlerde 3 yıl hapis cezasına ilişkin mahkûmiyetin tekerrüre esas alındığından bahsedilmiş ise de; mükerrerliğe esas alınan Antalya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.10.2011 tarihli ve 2010/431 Esas, 2011/478 Karar sayılı 28.02.2012 tarihinde kesinleşen ilâmında 3 yıl hapis cezasına konu bir ilâmın bulunmadığı gibi anılan ilâmda birden fazla suçtan hükümlülük kararı bulunduğu; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezaya ilişkin olan başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçundan 5237 sayılı Kanun’un 268/1. maddesi uyarınca hükmedilen erteli 1 yıl 3 ay hapis cezasına ilişkin hükümlülüğün mükerrirliğe esas alınması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenle … 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.01.2023 tarihli ve 2022/540 Esas, 2023/85 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair hatalı olan ilgili kısımlar hükümler fıkrasından çıkarılarak yerine “Antalya 13. Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.10.2011 tarihli ve 2010/431 Esas, 2011/478 Karar sayılı ilâmına konu olan 5237 sayılı Kanun’un 268/1. maddesi uyarınca hükmedilen erteli 1 yıl 3 ay hapis cezasına ilişkin hükümlülüğün mükerrirliğe esas alınmasına” cümlesinin eklenmesiyle diğer kısımları usûl ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.10.2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.