YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/1452
KARAR NO : 2023/5711
KARAR TARİHİ : 19.10.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

SAYISI : 2014/124 E., 2015/106 K.

HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret

İstanbul 36. Asliye Ceza Mahkemesinin, 24.02.2015 tarihli ve 2014/124 Esas, 2015/106 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Sanığın 20.09.2021 tarihli dilekçesindeki anlatımından eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 42/1. maddesi uyarınca Yargıtayın ilgili dairesine ait olduğu belirlenerek yapılan incelemede;

Sanığın yokluğunda verilen hükmün bilinen en son adresi yerine doğrudan MERNİS adresine MERNİS şerhi ile yapılan 13.03.2017 tarihli gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu anlaşılmış ise de; sanığın 06.02.2019 tarihli dilekçesi ile hakkında verilen gerekçeli kararın kendisine tebliğ edilmesini talep ettiği, gerekçeli kararın cezaevinde bulunan sanığa okunup anlatılmak suretiyle 12.02.2019 tarihinde usulüne uygun şekilde tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın en geç 12.02.2019 tarihi itibarıyla öğrendiği karara karşı, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 310/1. maddesinde belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 20.09.2021 tarihinde eski hale getirme isteğinde bulunduğu, hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 305/1. maddesi gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, sanığın temyiz isteğinin aynı Kanun’un 317. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak REDDİNE, esası incelenmeyen dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 19.10.2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.