YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/11418
KARAR NO : 2023/4327
KARAR TARİHİ : 12.09.2023

…
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/990 E., 2022/530 K.
…
SUÇ : Kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
…
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, düşme

I.Suçtan Zarar Gören İçişleri Bakanlığı Vekilinin Temyiz İsteminin İncelenmesi
Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.10.2022 tarihli ve 2021/990 Esas, 2022/530 Karar sayılı kararının, suçtan zarar gören İçişleri Bakanlığı vekili tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Suçtan zarar gören İçişleri Bakanlığına 27.12.2021 tarihli tebligat ile davanın ihbar edildiği ancak suçtan zarar gören kurumun duruşmayı takip etmediği gibi katılma talebinde bulunmadığı, bu itibarla 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 237/1. maddesi uyarınca kamu davasında katılan sıfatının bulunmadığı anlaşılmakla, aynı Kanun’un 260/1. maddesi gereği sanık hakkındaki hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı ayrıca 10.01.2023 tarihinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 310/1. maddesinde belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra 18.01.2023 tarihinde temyiz isteğinde bulunulduğu, hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305/1. maddesi gereği re’sen temyize de tabi olmadığı anlaşılmakla, suçtan zarar gören İçişleri Bakanlığı vekilinin temyiz isteğinin 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak REDDİNE,
II.Sanığın Temyiz İsteminin İncelenmesi
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 152/1-a maddesinde tanımlanan kamu malına zarar verme suçu için öngörülen cezanın üst sınırına göre, 5237 sayılı Kanun’un 66/1-e ve 66/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık dava zamanaşımının, 08.05.2014 olan ilk mahkûmiyet tarihi ile 13.10.2022 olan ikinci mahkûmiyet tarihine kadar geçmiş bulunduğu gözetilmeden, sanık hakkındaki kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi yerine yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.
Açıklanan nedenle Kayseri 8. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.10.2022 tarihli ve 2021/990 Esas, 2022/530 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321/1. maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322/1. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı Kanun’un 223/8. maddesi gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle Tebliğname’ye uygun olarak DÜŞÜRÜLMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.