YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/11288
KARAR NO : 2023/1525
KARAR TARİHİ : 28.03.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli
HÜKÜMLER : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/2-a maddesi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Kanun’un 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 291/1. maddesi uyarınca temyiz istemlerinin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçelerinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi uyarınca temyiz istemlerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Torbalı Cumhuriyet Başsavcılığının, 21.09.2022 tarihli ve 2022/1416 Esas sayılı iddianamesi ile; sanık … ve temyiz dışı sanık …’in 15.07.2022 günü gece vakti sayılan 02.44 sıralarında katılana ait Torbalı ilçesinde bulunan … Kağıt Fabrikası isimli iş yerine katılanın bilgisi ve rızası dışında girerek katılana ait fabrika alanında bulunan bahçe içerisindeki tekne motorunun kablolarını keserek bulunduğu yerden tekne motorunu aldıkları iddiasıyla, sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçlarından, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2.h.3, 143/1, 53, 116/2,4, 119/1.c, 53 ve 63 maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Torbalı 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.10.2022 tarihli ve 2022/360 Esas, 2022/470 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 58. maddesinin uygulanması ihtimaline binaen ek savunma hakkı verilmek suretiyle, hırsızlık suçundan, aynı Kanun’un 142/2-h ve 143. maddeleri uyarınca 9 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına; iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan aynı Kanun’un 116/4 ve 119/1-c maddeleri uyarınca 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına; hak yoksunluklarına, cezanın ikinci kez mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve mahsubuna karar verilmiştir.
3. İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 09.01.2023 tarihli ve 2023/31 Esas, 2023/94 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık ve müdafiinin istinaf başvurularının 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemleri, sanığın üzerine atılı suçun maddi ve manevi unsurlarının yeterince araştırılmadığına ve incelenmediğine, sanığın hırsızlık suçundan beraat etmesi gerektiğine, lehine olan kanun maddelerinin uygulanmadığına; sanığın temyiz istemleri, savunma hakkının kısıtlandığına, hakkında 5237 sayılı Kanun’un 62. maddesi uygulanmayarak iyi hal indiriminden faydalanmadığına, zarar giderme imkânının tanınmadığına, fikri içtima hükümleri uygulanmayarak birden fazla ceza verildiğine, alt sınırdan uzaklaşılarak hüküm kurma gerekçesinin hakkaniyetsiz olduğuna, hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine, ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Katılan …’in 25.03.2021 tarihinde 401922 ruhsat numarası ile motorlu tekne aldığı, daha sonra tekneyi güvenli olması için çalıştığı fabrikanın bahçesine koyduğu, 18.07.2022 günü fabrika güvenliğinin araması üzerine tekne motorunun yerinde olmadığını öğrendiği, fabrikada yaptığı kontrolde teknenin sadece motor kısmının yerinde olmadığını, değerinin 40.000,00 TL olduğunu belirterek şikâyetçi olduğu, motorun Görgü ve Tespit Tutanağına göre etrafı duvarla çevrili bahçe içerisinde bulunduğu, yapılan araştırmada çevredeki kamera kayıtlarından eylemin 15.07.2022 günü gece vakti saat 02.44 sıralarında gerçekleştirildiği, söz konusu motoru sanıkların aynı gün tanık … isimli şahsa satmaya çalıştıkları, tanık İbrahim’in motoru alacak parasının olmadığını söylemesi üzerine bu motoru tanık İbrahim’in dükkanına daha sonra alınmak üzere bıraktıkları, motoru bıraktıktan bir kaç saat sonra ticari taksiyle gelerek söz konusu motoru alıp götürdükleri, sanığın atılı suçu kabul ettiği anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik bulunmadığı belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
A. İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli Suçuna İlişkin Temyiz İstemleri Yönünden
Torbalı 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 13.10.2022 tarihli ve 2022/360 Esas, 2022/470 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan, 5237 sayılı Kanunu’nun, Hukukî Süreç başlığı altında yer alan 2. paragrafta belirtilen maddeler uyarınca neticeten hükmolunan “2 yıl” hapis cezası ile mahkûmiyete konu cezanın türü ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen esastan ret kararı ve bu karara yönelik temyizin niteliği karşısında; 5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesinde yer verilen; “İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adlî para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu suçun, aynı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, sanık ve müdafiinin bahse konu hükme yönelik temyiz istemlerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. Hırsızlık Suçuna İlişkin Temyiz İstemleri Yönünden
Tüm dava dosyası kapsamı, tutanaklar, sanığın atılı suça yönelik ikrar içeren ifadesi karşısında, eylem sübuta ermekle, sanık hakkında mahkûmiyet kararı kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiş, hırsızlık suçundan kurulan hükümde, sonuç ceza miktarının 9 yıl hapis cezası olduğu, 5237 sayılı Kanun’un 50 ve 51. maddeleri ile 5271 sayılı Kanun’un 231. maddesinin uygulanması bakımından cezanın miktarı itibarıyla kanunî engel bulunduğu ve bu itibarla uygulanamayacağı, 5237 sayılı Kanun’un 62. maddesinin uygulanması bakımından ise mahkemece, “sanığın geçmişi, adli sicil kaydından anlaşılan suça meyilli kişiliği ve katılanın zararını gidermemiş olması nedeniyle…” şeklinde karar verildiği, ilgili hükmün uygulanmamasına dayanak olan gerekçenin yerinde, yeterli ve kanunî olduğu anlaşılmış, yine sanık hakkında “suçun işleniş biçimi, suçun işlendiği yer ve zaman, sanığın kastı, meydana gelen zarar veya tehlike, sanığın amaç ve saiki göz önünde bulundurularak, takdiren ve suça konu malın değerinin fazla olması nedeniyle teşdiden” şeklinde yerinde ve yeterli gerekçe ile alt sınırdan uzaklaşılarak hüküm kurulmasında hukuka aykırılık bulunmamış, sanık kendisine zarar giderimi yönünden imkân tanınmadığını öne sürmüş ise de mahkeme huzurunda zararı gideremeyeceğine ve tahliye edilirse karşılayabileceğine dair ifadeleri karşısında mahkemenin uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşılmakla, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
A. İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli Suçuna İlişkin Temyiz İstemleri Yönünden
Sanık ve müdafiinin temyiz istemlerinin, 5271 sayılı Kanun’un 286/2-a maddesi delaletiyle aynı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca REDDİNE,
B. Hırsızlık Suçuna İlişkin Temyiz İstemleri Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesinin, 09.01.2023 tarihli ve 2023/31 Esas, 2023/94 Karar sayılı kararında sanık ve müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, TEMYİZ İSTEMLERİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA, dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Torbalı 4. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 5. Ceza Dairesine gönderilmek üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.