YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/10341
KARAR NO : 2023/1649
KARAR TARİHİ : 30.03.2023
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : İstinaf başvurusunun esastan reddi
İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/1 maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1 maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1 maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1 maddesi uyarınca temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1 maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Sanık hakkında, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 08.07.2022 tarihli ve 2022/116452 soruşturma numaralı iddianame ile; gece vakti şikâyetçinin cebindeki cep telefonunu aldığından bahisle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-b, 143, 53/1, 58. ve 63. maddeleri uyarınca hırsızlık suçundan cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. İstanbul 36. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.10.2022 tarihli ve 2022/467 Esas, 2022/471 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 142/2-b, 143, 62/1, 53/1 ve 58/6 maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına karar verilmiştir.
3. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin, 21.12.2022 tarihli ve 2022/3987 Esas, 2022/3113 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükümlere yönelik sanık ve müdafiinin istinaf başvuruları üzerine sanık hakkında kurulan hükümde tekerrüre esas alınan ilâmın içeriğinde tekerrür uygulaması olmadığından sanık hakkında 2. kez mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına karar verilemeyeceği gerekçesiyle düzeltilerek, 5271 sayılı Kanun’un 280/1-a maddesi uyarınca istinaf istemlerinin esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi, sanık hakkında atılı suçu işlediğine dair kesin ve net bir delil olmadığına, delillerin toplanmadığı ve eksik inceleme sonucu sanık aleyhine karar verildiği bu nedenle ilk derece mahkemesinin kararının bozulmasına, sanığın temyiz istemi ise; hakkında verilen cezanın onaylanması talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Olay günü gece saat 01.00 sıralarında yabancı uyruklu olan şikâyetçinin parkta yürüdüğü sırada sanığın şikâyetçiyi konuşarak oyaladığı, el çabukluğuyla cebinde bulunan cep telefonunu alarak kaçtığı, şikâyet üzerine kolluk kuvvetlerince sanığın aynı gün saat 07.00 sıralarında yakalandığı ve üzerinde şikâyetçiye ait cep telefonunun çıktığı, sanığın suçlamayı kabul etmediği ancak mahkemece savunmasına itibar edilmeyerek cezalandırılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir isabetsizlik bulunmadığı belirlenmiştir.
IV.GEREKÇE
5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasıfları ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık ve müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesinin, 21.12.2022 tarihli ve 2022/3987 Esas, 2022/3113 Karar sayılı kararında hırsızlık suçu bakımından sanık ve müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesiyle sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1 maddesi gereği, TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA, dava dosyasının 5271 sayılı Kanun’un 304/1 maddesi uyarınca İstanbul 36. Asliye Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 9. Ceza Dairesine gönderilmek üzere, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.