YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/10082
KARAR NO : 2023/1543
KARAR TARİHİ : 28.03.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : İş yeri dokunulmazlığının ihlâli
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, CMUK’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Bolvadin Cumhuriyet Başsavcılığının, 19.07.2010 tarihli ve 2010/400 Esas numaralı iddianamesi ile sanığın, gündüz vakti temyiz dışı sanıklar …., …, …, … ve … ile birlikte katılan …’nın çalıştığı mağdur …’e ait olan iş yerine rızaya aykırı olarak girmek suretiyle iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçunu işlediğinden bahisle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2, 119/1-c ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinin, 16.10.2012 tarihli ve 2010/119 Esas, 2012/151 Karar sayılı kararı ile sanığın mağdur … ve katılan …’ya yönelik iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan, iki kez TCK’nın 116/2, 119/1-c, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 6.000,00 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına ve CMK’nın 231. maddesi uyarınca hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiştir.
3. Hükmün açıklanması için ihbarda bulunulması üzerine; Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinin, 03.03.2016 tarihli ve 2016/11 Esas, 2016/22 Karar sayılı kararı ile sanığın mağdur … ve katılan …’ya yönelik iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan, iki kez TCK’nın 116/2, 119/1-c, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 6.000,00 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
3. Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinin, 03.03.2016 tarihli ve 2016/11 Esas, 2016/22 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 19.04.2022 tarihli ve 2022/2363 Esas, 2022/7702 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçlarından kurulan hükümlerin; CMK’nın 196. maddesi uyarınca savunma hakkının kısıtlanması ve soruşturma evrakları denetime olanak verecek şekilde dosya arasına alınmadan karar verilmesi nedenlerine dayanılarak diğer yönleri incelenmeksizin bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde, Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.11.2022 tarihli ve 2022/202 Esas, 2022/211 Karar sayılı kararı ile sanığın mağdur … ve katılan …’ya yönelik iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan, iki kez TCK’nın 116/2, 119/1-c, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 6.000,00 TL adli para cezaları ile cezalandırılmasına ve aynı Kanun’un 53. maddesi uyarınca sanık hakkında hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
5. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 07.02.2023 tarihli onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafii temyiz dilekçesinde; sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğini ve zamanaşımı süresinin dolduğunun dikkate alınmadığını bildirmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. İlk derece mahkemesince; sanık ile temyiz dışı sanıkların olay günü gündüz vakti katılan …’un çalıştığı iş yerine geldikleri, iş yeri sahibi mağdur …’in olay öncesinde iş yerinden ayrılmış olduğu, taraflar arasındaki konuşmanın kavgaya dönüştüğü ve sonuçta sanığın mağdur … ve katılan …’a yönelik ayrı ayrı iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçunu işlediği kabulüyle sanık hakkında mahkûmiyet kararı verildiği tespit edilmiştir.
2. Katılan … aşamalarda; olay günü çalıştığı mağdur …’e ait olan iş yerine sanık … ile temyiz dışı sanıkların geldiğini, ellerinde sopa ve çekiçler bulunduğunu, sanık …’ın kendisini darp ve tehdit ettiğini, iş yerindeki araca da zarar verdiğini belirterek şikâyetçi olmuş; mağdur …; olayların iş yerinde bulunmadığı bir zaman diliminde kendisine ait iş yerinde meydana geldiğini ve şikâyetinin bulunmadığını ifade etmiştir.
3. Temyiz dışı sanıklar …,…,…,…,…,…,ı; olay günü sanık …’ın katılan … ile kız meselesi ile ilgili konuşması için hep birlikte katılanın çalıştığı iş yerine gittiklerini ve iş yerinde yaralama, hakaret, tehdit eylemleri gerçekleştiğini; temyiz dışı sanıklar … ve …; olay günü 6 kişinin ellerinde çekiç, levye ve sopalar ile Yusuf’un çalıştığı iş yerine geldiklerini, Yusuf’u tamir ettiği aracın altından çıkarıp darp ettiklerini ve kendilerine de saldırdıklarını ifade etmişlerdir.
4. Sanık aşamalarda; katılan …’un çalıştığı iş yerine arkadaşları ile gittiğini kabul etmiştir.
IV. GEREKÇE
Dosya kapsamına göre sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 30.11.2012 tarihi itibariyle duran zamanaşımının, kesinleşen sonraki mahkûmiyete konu suçun işlendiği 09.05.2014 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın aşamalardaki savunmaları, katılanın anlatımları ve temyiz dışı sanıkların beyanları dikkate alındığında sanığın eyleminin sübuta erdiği belirlenmekle, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamış; yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir. Ancak;
1. Tüm dosya içeriğine göre; sanığın temyiz dışı sanıklar ile birlikte katılan …’nın çalıştığı mağdur …’e ait olan iş yerine girdikten sonra inceleme dışı kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarını işlediği somut olayda; eylemin katılan ve mağdura yönelik tek bir iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçunu oluşturduğu gözetilmeden, yazılı şekilde sanığın atılı suçtan ayrı ayrı iki kez cezalandırılmasına karar verilmesi,
2. Sanığın TCK’nın 116/2. maddesi gereğince iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan bir kez cezalandırılması istemiyle iddianame düzenlendiği gözetilmeden CMK’nın 170. ve 225. maddelerine aykırı olarak sanığın anılan suçtan ayrı ayrı iki kez mahkûmiyetine karar verilmesi,
3. TCK’nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanması hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, sanık hakkında adlî para cezasına hükmedilmesi nedeniyle TCK’nın 53. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
4. Hüküm fıkrasında suç adının “iş yeri dokunulmazlığının ihlâli” yerine “konut dokunulmazlığının ihlâli” olarak hatalı yazılması hukuka aykırı bulunmuştur.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Bolvadin Ağır Ceza Mahkemesinin, 17.11.2022 tarihli ve 2022/202 Esas, 2022/211 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği BOZULMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.