YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/9513
KARAR NO : 2023/4284
KARAR TARİHİ : 11.09.2023

…
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/103 E., 2021/137 K.
…
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanığın, 15.06.2021 tarihinde tefhim edilen hükmü, 02.11.2021 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmış ise de, sanık hakkında kurulan hüküm fıkrasında temyizin, kararın tefhim/tebliğden itibaren bir hafta içinde yapılabileceğinin belirtilmesi sebebiyle, sanığın temyiz süresinin başlangıcı bakımından yanıltıldığı belirlenerek, 28.10.2021 tarihinde tebliğ edilen gerekçeli karara karşı sanığın 02.11.2021 tarihinde yapmış olduğu temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi uyarınca temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi uyarınca temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Divriği Cumhuriyet Başsavcılığının, 18.05.2015 tarihli ve 2015/68 Esas No.lu iddianamesiyle sanık hakkında şikâyetçinin aracında şarjda bulunan cep telefonunun aracın yan penceresinin elle çekilerek çalınması şeklindeki eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1, 53/1. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi istemiyle kamu davası açılmıştır.
2.Divriği Asliye Ceza Mahkemesinin, 27.01.2016 tarihli ve 2015/100 Esas, 2016/27 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.
3. Divriği Asliye Ceza Mahkemesinin, 27.01.2016 tarihli ve 2015/100 Esas, 2016/27 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin, 22.02.2021 tarihli ve 2020/25831 Esas, 2021/3276 Karar sayılı ilâmında, sanığın eylemine uyan 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığından dolayı uzlaştırma işlemlerinin yapılması gerektiğinden dolayı hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma kararı sonrası Divriği Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.06.2021 tarihli ve 2021/103 Esas, 2021/137 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebebi, suçsuz olduğuna, 5237 sayılı Kanun’un 50, 51 ve 5271 sayılı Kanun’un 231. maddelerinin uygulanması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY ve OLGULAR
1. Gündüz vakti saat 08.30 sıralarında şikâyetçinin, tanık Ö.A.’ya araç anahtarını vererek telefonu araçta şarj için verdiği, tanığın araç kapısını açık unuttuğu, şarja takılı cep telefonunun bulunduğu yerden çalındığı, HTS kayıtlarına göre sanığın, telefonun çalınmasından 5 saat sonra suça konu telefonu kullanmaya başladığı ve 28.09.2015 tarihine kadar kullandığı, sanığın inşaatlarda çalıştığını, ailesi ile görüştüğü zaman sim kartını arkadaşlarından aldığı ödünç telefonlarla arama yaptığını ifade ettiği böylelikle sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin tüm dosya kapsamı ile sabit olduğu Yerel Mahkemece kabul edilmiştir.
2. HTS kayıtları, uzlaştırma raporu dava dosyasında mevcuttur.
3.Sanık üzerine atılı suçlamayı inkâr etmiş, şikâyetçinin aşamalarda beyanlarının alındığı tespit edilmiştir.
4.Mahkemece, Hukukî Süreç başlığı altında (3) numaralı paragraflda bilgilerine yer verilen Yargıtay bozma ilâmına uyulduğu ve gereğinin yerine getirildiği belirlenmiştir.
IV. GEREKÇE
Mahkemece kurulan hükümde sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 50, 51 ve 5271 sayılı Kanun’un 231. maddelerinin uygulamama sebeplerine yer verildiği, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Divriği Asliye Ceza Mahkemesinin, 15.06.2021 tarihli ve 2021/103 Esas, 2021/137 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün Tebliğname’ye uygun olarak ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.