YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/4551
KARAR NO : 2022/21471
KARAR TARİHİ : 26.12.2022
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık … vasisinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yokluğunda verilen kararın sanık …’ya 29/06/2016 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, UYAP kayıtlarının tetkikinde sanık …’nın 29/06/2016 tarihinde cezaevinde de bulunmadığı, buna göre temyiz süresinin son günü olan 06/07/2016 tarihinin Ramazan Bayramı’nın ikinci gününe denk geldiği ve bu şekilde temyiz süresinin son gününün resmi tatile rastlamasından dolayı, CMK’nın 39/4. maddesi uyarınca temyiz süresinin resmi tatilin bitiminden sonraki gün olan 08/07/2016 tarihine uzadığı anlaşılmakla, her ne kadar 08/07/2016 günü idari izin kapsamında ise de, bu günün resmi tatil olmadığı ve dolayısıyla temyiz süresinin işlemeye devam etmesi karşısında; inceleme konusu hükme karşı en geç 08/07/2016 günü mesai saati bitimine kadar temyiz isteminde bulunabileceği ancak sanık … vasisinin yasal süre geçtikten sonra 11/07/2016 tarihinde temyiz başvurusunda bulunduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık … vasisinin süresinde olmayan temyiz isteminin REDDİNE,
2- Sanıklar … ve …’in temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yokluğunda verilen kararın sanık …’e 23/06/2016 tarihinde…Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda tebliğ edildiği, ancak kararın yasa yolu bildiriminde sanığa CMK’nın 263. maddesine göre bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi suretiyle sanık yanıltıldığı gibi “Tebligat tarihinde cezaevinde bulunan sanığa tebliğ edilen karar içeriği okunup, anlatılmak” suretiyle tebliğ edilmesinde yasal zorunluluk bulunması nedeniyle, tebligatın da usulüne göre yapılmadığının anlaşılması karşısında, hükmün tebliği işlemi geçersiz olduğundan, sanık …’in öğrenme üzerine yapmış olduğu 09/08/2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
Sanıklar … ve … hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 26/12/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.