YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/15211
KARAR NO : 2023/2219
KARAR TARİHİ : 27.04.2023
B O Z M A Ü Z E R İ N E
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/495 E., 2022/626 K.
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 06.10.2012 tarihli ve 2012/12683 numaralı iddianamesiyle sanık hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b ve 53/1. maddelerinden cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2.Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 16.11.2012 tarihli ve 2012/1129 Esas, 2012/1233 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına hükmedilerek 5271 sayılı Kanun’un 231/5. maddesi gereği hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, bu kararın 23.11.2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmıştır.
3.Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.02.2016 tarihli ve 2016/4 Esas, 2016/157 Karar sayılı kararı ile sanığın tabi tutulduğu denetim süresi içinde yeni bir kasıtlı suç işlediğinin ihbarı üzerine 5271 sayılı Kanun’un 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanması ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 142/1-b, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir
3.Anılan kararın sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 31.03.2021 tarihli ve 2020/11123 Esas, 2021/7006 Karar sayılı kararı ile;
“Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın 141, CMK’nın 34/1., 230. maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirmesi için gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi ve ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ve bunun nitelendirilmesinin belirtilmesi, delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün neden açıklandığına ilişkin gerekçeyle yetinilip yazılı şekilde gerekçesiz hüküm kurulması,” nedeniyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Bozma üzerine Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.09.2022 tarihli ve 2021/495 Esas, 2022/626 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/1-b, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; hükmün temyizen incelenmesine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Olay tarihinde sanığın mağdurlardan …’a ait olan ve yeğeni …’un çalıştığı iş yerine gidip, iş yerinde bulunan …’dan konuşmak için kısa süreliğine cep telefonunu istediği, mağdurun verdiği cep telefonu ile başkasını arayıp konuşuyor izlenimi veren sanığın, iş yerine başka müşterilerin gelmesi ve …’ın bu müşterilerle ilgilenmesini fırsat bilerek tezgah altından 13 adet cep telefonlarında kullanılan film ve 5 adet cep telefonu ekran koruyucusunu da alarak mağdurun kendisine konuşmak için verdiği cep telefonuyla birlikte iş yerinden kaçtığı, aynı gün çaldığı malzemeleri satarken kolluk ekibine yakalandığı, sanığın bu suretle üzerine atılı suçu işlediği mahkemece kabul edilmiştir.
2. Sanık suçlamayı kabul etmiştir.
3. Yakalama tutanağı dosya arasına alınmıştır.
IV. GEREKÇE
5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Mağdurların iş yerinden cep telefonu ve telefon malzemelerinin çalınması olayı ile ilgili olarak, 27.09.2012 tarihli yakalama tutanağına göre, sokak üzerine telefoncuları dolaşarak cep telefonu satmaya çalışan ve durumu şüpheli olarak görülen şahsın yanına kolluk ekibinin gittiği, cep telefonunun çalıntı olma ihtimali araştırılırken sanığın samimi beyanda bulunarak, bahse konu cep telefonunu ve cebinden çıkardığı telefon malzemelerini çaldığı yeri söyleyip, ekibe teslim ettiği, böylelikle çalınan cep telefonu ve malzemelerin şikâyetçilere teslim edildiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 168/1. maddesinde tanımlanan etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 25. Asliye Ceza Mahkemesinin, 21.09.2022 tarihli ve 2021/495 Esas, 2022/626 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz istemi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, BOZULMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.04.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.