YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/14358
KARAR NO : 2022/20720
KARAR TARİHİ : 12.12.2022

Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından sanık …’nun mahkumiyetine ilişkin Afyonkarahisar 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.03.2016 tarihli ve 2014/1445 Esas, 2016/414 Karar sayılı kararının sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 03.10.2022 tarihli ve 2021/4243 Esas, 2022/15942 Karar sayılı ilamı ile sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün ONANMASINA, hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün BOZULMASINA karar verilip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, 2. Ceza Dairesinin, konut dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden anılan onama kararının KALDIRILMASI ile “ Sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen hırsızlık suçunun cezasının alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 14/10/2021 gün ve 2021/35 Esas, 2021/473 Karar sayılı kararına göre de; 5271 sayılı CMK’nın 150/3 maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanması gerektiği, sanığa mahkeme tarafından müdafii atanmadığından savunma hakkının kısıtlandığı ve hükmün bozulması gerektiğinin aşikar olduğu, hırsızlık suçu yönünden bozma nedeni olan bu usul hükmü nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün de aynı gerekçeyle BOZULMASINA” yönelik 16.11.2022 gün, 2016/305735 sayılı itirazı üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 16.11.2022 gün, 2016/305735 sayılı itirazının KABULÜNE, Dairemizin 03.10.2022 tarihli ve 2021/4243 Esas, 2022/15942 Karar sayılı kararında yer alan konut dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin onama kararının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmü yönünden, atılı suçun hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla işlendiği savunmanın bölünmezliği hususu nazara alınarak; 5237 sayılı TCK’nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK’nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 14/10/2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 12.12.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.