YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13868
KARAR NO : 2023/1173
KARAR TARİHİ : 13.03.2023

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlâli
HÜKÜM : Mahkûmiyet

İlk Derece Mahkemesince hırsızlık suçundan hükmolunan cezanın tür ve miktarı ile istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince verilen mahkûmiyet kararı dikkate alındığında, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/2-b maddesi uyarınca hükmün temyizinin mümkün olmadığı belirlenmiştir.
İlk Derece Mahkemesince konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan kurulan hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının 28.10.2018 tarihli ve 2018/141981 Soruşturma, 2018/50305 Esas, 2018/32392 İddianame numaralı iddianamesi ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 53. maddeleri, konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan aynı Kanun’un 116/1-4, 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 35. Asliye Ceza Mahkemesinin, 28.02.2020 tarihli ve 2018/1309 Esas, 2020/184 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanunu’nun 142/2-h, 143, 168/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan ise beraatine karar verilmiştir.
3. Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin, 09.11.2021 tarihli ve 2020/1306 Esas, 2021/2142 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında İlk Derece Mahkemesince kurulan hükme yönelik sanık, sanık müdafiinin ve O yer Cumhuriyet savcısının istinaf başvurusu üzerine duruşma açılarak sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 145, 168/2, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan ise aynı Kanun’un 116/1, 62/1. ve 53. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
4. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca özet olarak; 5271 sayılı Kanun’un 286/2-d maddesi gereğince konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan kurulan hüküm hakkında aynı Kanun’un 298/1. maddesi gereği reddine karar verilmesi görüşünü içeren Tebliğname ile dava dosyası Daireye tevdi edilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi, bileşik suç nedeniyle konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan ceza verilmemesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
Olay tarihinde sanığın, saat 20.20 sıralarında katılanın oturduğu binaya girerek katılanın konutunun kapısı önündeki bir çift ayakkabıyı çaldığı, binaya ait kamera kayıtlarına göre de sanığın olay günü saat 20.20 sıralarında binaya girdiği ve saat 20.30 sıralarında elinde bir poşetle binadan çıktığının görüldüğü, sanığın üzerine atılı suçlamayı kabul ettiği ve yargılama aşamasında katılanın 150,00 TL zararını giderdiğine ilişkin belgeyi dosyaya sunduğu, böylelikle sanığın üzerine atılı “geceleyin nitelikli hırsızlık” suçunun sübuta erdiği, her ne kadar sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 116/1-4 maddesinden de cezalandırılması için kamu davası açılmış ise de, hırsızlık eyleminin gerçekleştiği yerin katılanın konutunun içi olmadığı, sanığın hırsızlık eylemi esnasında katılanın konutu içerisine girmediği, kapısının önünden ayakkabıları çaldığı, böylelikle bu suçun yasal unsurları itibariyle oluşmadığı kabul edilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
İlk Derece Mahkemesince kabul edilen olay ve olgularda, hırsızlık suçu açısından eylemin gece vakti işlenmediğinin belirlendiği, çalınan ayakkabının da değeri dikkate alınarak 5237 sayılı Kanun’un 145. maddesi gereğince indirim yapıldığı bu nedenle ilk derece mahkemesinin kararı kaldırılarak yeniden hüküm kurulduğu, konut dokunulmazlığının ihlâli suçu açısından ise, sanığın katılana ait apartmanın içine girerek kapı önünde bulunan ayakkabıları çalması nedeniyle suçun unsurlarının oluşması nedeniyle bu suçtan da mahkûmiyet hükmü kurulmuştur.
IV. GEREKÇE
1.5271 sayılı Kanun’un 286/2-d maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 27.12.2018 tarihli ve 2018/71 Esas, 2018/118 Karar sayılı kararı ile iptal edildiği, iptal kararının 15.02.2019 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdiği, anılan Kanun maddesinin 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlendiği ve yeni düzenlemeye göre 5271 sayılı Kanun’un 286/2-d maddesinin, 7165 sayılı Kanun’un yürürlüğe girdiği 28.02.2019 ve sonrasında ilk defa Bölge Adliye Mahkemesince bir “mahkûmiyet” kararı verilmiş olması ve verilen bu mahkûmiyet kararının, 5271 sayılı Kanun’un 272/3. maddesi uyarınca kesin nitelikte olmaması halinde uygulanabileceği dikkate alındığında, Bölge Adliye Mahkemesince 09.11.2021 tarihinde ilk kez kurulan “hapis cezasına ilişkin mahkûmiyet” hükmüne karşı temyiz yolunun açık olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki “temyiz isteminin reddine” ilişkin düşünceye iştirak edilmemiştir.
2.5271 sayılı Kanun’un 286/2-b maddesinde yer verilen;“İlk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararları”nın temyiz incelemesine tabi olmadığına ilişkin düzenleme ile incelemeye konu hırsızlık suçunun, 5271 sayılı Kanun’un 286/3. maddesi kapsamında da bulunmadığı dikkate alındığında, sanık müdafiinin hırsızlık suçuna yönelik temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi uyarınca reddine karar verilmesi gerektiği belirlenmiştir.
3.Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan kurulan hükümde eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımın doğru biçimde belirlendiği, hükümde herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
A. Sanık Müdafiinin Hırsızlık Suçuna Yönelik Temyiz Sebepleri Yönünden
Gerekçe başlığı altında (2) bendinde açıklanan nedenle sanık müdafiinin temyiz isteminin, 5271 sayılı Kanun’un 298/1. maddesi gereği Tebliğname’ye uygun olarak, REDDİNE,
B. Sanık Müdafiinin Konut Dokunulmazlığının İhlâli Suçuna Yönelik Temyiz Sebepleri Yönünden
Gerekçe başlığı altında (1) ve (3) bentlerinde açıklanan nedenle Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin, 09.11.2021 tarihli ve 2020/1306 Esas, 2021/2142 Karar sayılı kararında sanık müdafiince öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesi ile sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden 5271 sayılı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA, dava dosyasının, 5271 sayılı Kanun’un 304/2. maddesi uyarınca Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.