YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/13108
KARAR NO : 2022/21584
KARAR TARİHİ : 27.12.2022

Konya 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 19.11.2012 tarihli, 2012/1316 Esas, 2012/1502 Karar sayılı kararı ile sanık …’un hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme suçlarından TCK’nın 142/1-b, 53/1. maddeleri gereğince 1 yıl hapis cezası, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan TCK’nın 116/1, 53/1 maddeleri gereğince 3 ay hapis cezası ve mala zarar verme suçundan TCK’nun 151/1, 52/2-4 maddeleri uyarınca 1.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu kararın sanık tarafından temyiz edildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 24.11.2013 tarihli tebliğname ile “Sanık …… hakkında CMK’nın 231/11 . maddesince 26/05/2011 tarihli hükmün aynen açıklanması gerekirken sanığa yüklenen bir yükümlülükte bulunmadığı halde cezanın yarısının infaz edilmemesine dair karar verilmesi yasaya aykırıysa da, aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır, CMK’nın 231/11.md. Hükmün açıklanması için yapılan yargılamaya,dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere , gerekçeye göre, Sanık … Demirolun etkin pişmanlık hükmünden yararlandırılmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, belirtilen neden dışında usul ve yasaya uygun olan hükmün onanması” talep edilmiş, temyiz talebini inceleyen Dairemizin 02.04.2015 gün ve 2014/5616 Esas, 2015/6911 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında mala zarar verme suçundan ”Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yororlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak” temyiz talebinin reddine, hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından ise “Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi onanmasına,” karar verilmiş; ancak 24.11.2013 tarihli tebliğnamenin Akşehir T Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olan sanığın bizzat kendisine okunup anlatılmak suretiyle tebliği yerine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre yapılan tebliğname tebliği işleminin geçersiz olması karşısında, tebliğnamenin usul ve yasa hükümlerine uygun olarak tebliğ edilmemesi sebebiyle Dairemizin 02.04.2015 tarihli ve 2014/5616 E., 2015/6911 K. sayılı kararına karşı itiraz kanun yoluna başvurulmuştur.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.11.2022 tarihli ve KD-2022/129958 sayılı itirazı üzerine dosya Dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 308. maddesinin, 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.11.2022 tarihli ve KD-2022/129958 sayılı itirazının KABULÜNE, Dairemizin 02/04/2015 tarihli hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarına ilişkin sanık … hakkındaki onama kararının KALDIRILMASINA, karar verilerek sanığa Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 24.11.2013 tarihli ve 2012/312142 sayılı tebliğnamesinin usulünce 19.12.2022 tarihinde sanığa cezaevinde tebliğ edildiği ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.06.2011 tarihli ve 6/94-133 sayılı kararında da belirtildiği üzere Dairemizin 02.04.2015 olan onama karar tarihi ile 03/11/2022 olan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazının kabul edildiği tarih arasında zamanaşımının durduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında, denetim süresi içinde yeni bir suç işlemesi nedeniyle hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kaldırılarak, hükmün açıklanması durumunda, 5271 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca eski hükmün aynen açıklanması gerekirken, önceki hükümden farklı şekilde; hükmedilen cezaların yarısının infaz edilmemesine karar verilmesi karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 27/12/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.