YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/12872
KARAR NO : 2023/4421
KARAR TARİHİ : 14.09.2023
…
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2021/1023 E., 2022/740 K.
…
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 20.07.2017 tarihli ve 7035 sayılı Kanun’un 21. maddesiyle yapılan değişiklik uyarınca 5271 sayılı Kanun’un 291/1. maddesinde yedi gün olarak belirtilen temyiz süresinin on beş gün olarak değiştirildiği, ancak Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20.07.2016 tarihinden önce verilen ve Yargıtay’dan geçen dosyalar hakkında 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı Kanun’un 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, daha önce Yargıtay incelemesinden geçmiş dosyada temyiz süresine ilişkin bir değişiklik yapılmadığı dikkate alındığında; 17.06.2022 tarihli kararda temyiz süresinin tefhim tarihinden itibaren 15 gün olduğu belirtilerek yanıltmaya neden olunmuş ise de, yüzüne karşı verilen hükmü, 1412 sayılı Kanun’un 310/1-2. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal ve yanıltıldığı 15 günlük süre dolmadan 28.06.2022 tarihinde temyiz ettiği anlaşıldığından, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Adana Cumhuriyet Başsavcılığının, 19.09.2014 tarihli ve 2014/21007 Esas No’lu iddianamesi ile sanık hakkında olay günü, şikâyetçiye ait mobileti çaldığından bahisle hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1 ve 53.maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2.Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 12.01.2016 tarihli ve 2014/901 Esas, 2016/10 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 141/1 maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53/1. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına ve 58. maddesi gereği cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiş, sanığın temyizi üzerine Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 21.10.2021 tarihli ve 2020/13860 Esas, 2021/17413 Karar sayılı kararı ile eylemin aynı Kanun’un 142/1-e maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunu oluşturduğu ve kabule göre uzlaştırma hükümlerinin uygulanması gerektiğinden bahisle kararın bozulmasına karar verilmiştir.
3. Bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde, Adana 19.Asliye Ceza Mahkemesinin 17.06.2022 tarihli ve 2021/1023 Esas, 2022/740 Karar sayılı kararı ile sanığın, 5237 sayılı Kanun’un 142/1-e maddesi uyarınca 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, kazanılmış hak gereği cezanın 1 yıl hapis cezası üzerinden infazına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; temyiz iradesini açıklamakla yetinmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Şikâyetçinin, gündüz vakti saat 16:00 sıralarında cadde üzerine kilitlemeden park ettiği motosikletini , 10 dakika sonra yerinde olmadığını fark ederek şikayette bulunduğu, güvenlik kamera görüntülerinden tespit edilen sanığın, daha sonra suça konu motosikleti inceleme dışı S.C’ye sattığı, motosikletin kolluk tarafından şikâyetçiye teslim edildiği, sanığın atılı suçu işlediği tüm dosya kapsamı ile sabit olduğu Yerel Mahkemece kabul edilmiştir.
2.Sanık üzerine atılı suçlamayı ikrar etmiştir. 14.07.2014 tarihli Olay Yeri Görgü Tespit Tutanağı, Olay Yeri Basit Krokisi, DVD İnceleme Tutanağı dava dosyasında mevcuttur.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Adana 19. Asliye Ceza Mahkemesinin, 17.06.2022 tarihli ve 2021/1023 Esas, 2022/740 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.