YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/11050
KARAR NO : 2023/1499
KARAR TARİHİ : 27.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Taksirli iflas
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ankara Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.09.2015 tarihli ve 2015/62570 Soruşturma, 2015/36726 Esas, 2015/31600 İddianame numaralı iddianamesi ile sanık hakkında taksirli iflas suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 162/1, 53/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Ankara 10. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.03.2016 tarihli ve 2015/821 Esas, 2016/223 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında taksirli iflas suçundan 5237 sayılı Kanun’un 162/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca 1.200,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, suçun oluşmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
… Gıda Tem. Tur. İht. Mad. San. ve Tic. A.Ş. şirketinin … ‘in yetkilisi olduğu …Otelcilik Tur. Akaryakıt İnş. Ltd. Şti’den alacağının tahsili için Ankara 19. İcra Müdürlüğünün 2012/ 5139-5665-7791-8642 -9941 Esas sayılı dosyaları üzerinden yapılan takipler neticesinde borcun tahsilinin mümkün olmadığı, yasal süre içinde itiraz olmadan ödemede de bulunulmayınca başvuru üzerine Ankara 11. Ticaret Mahkemesinin 24.12.2013 tarihli ve 2012/302 Esas, 2013/375 Karar sayılı kararıyla iflas kararının verildiği, iflas dosyasının Ankara 21.İcra Müdürlüğünün 2013/31 Esas sayılı dosyası üzerinden açıldığı, …Otelcilik Tur. Akaryakıt İnş. Ltd. Şti’nin basiretli tacir gibi davranmadığı, özeni göstermediği, kendiliğinden mahkemeye başvurarak iflasını istemeyerek taksirli iflas ettiği, dosya içerisinde bulunan 01.03.2016 tarihli bilirkişi raporuyla da sanığın eyleminin 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 162/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
A. İflas kararı objektif bir cezalandırılabilme şartı olup, sanığın taksirli iflas suçundan cezalandırılabilmesi için mutlaka kesinleşmiş iflas kararının bulunması ve denetime imkan verecek şekilde kesinleşme şerhi içeren onaylı suretinin dosya içerisine alınması gerekmekte olup taksirli iflas suçu açısından suç tarihinin iflas kararının kesinleşme tarihi olduğu, dosyanın incelenmesinde Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesinin 24.12.2013 tarihli ve 2012/302 Esas, 2013/375 Karar sayılı kararıyla iflas kararı verildiği, iddianamenin düzenlendiği 28.09.2015 tarihinde iflas kararının henüz kesinleşmediği anlaşılmakla, Ankara 11. Asliye Ticaret Mahkemesinin 24.12.2013 tarihli ve 2012/302 Esas, 2013/375 Karar sayılı kararının kesinleşip kesinleşmediği araştırılıp iflas kararının ve kesinleşme şerhinin denetime imkan verecek şekilde dosya içerisine alınması gerektiğinden sanığın temyiz sebebi yerinde görülmüştür.
B. Kabule göre de; 24.10.2019 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesiyle değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 251. maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, 5271 sayılı Kanun’a 7188 sayılı Kanun’la eklenen geçici 5. maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “Hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 Karar sayılı kararıyla “basit yargılama usulü” yönünden Anayasa’nın 38. maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve 5271 sayılı Kanunu’nun 251/1. maddesi kapsamına giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 162/1. maddesinde düzenlenen taksirli iflas suçu yönünden; Anayasa’nın 38. maddesiyle 5237 sayılı Kanunu’nun 7. ve 5271 sayılı Kanun’un 251. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması nedeniyle hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ankara 10. Asliye Ceza Mahkemesinin, 02.03.2016 tarihli ve 2015/821 Esas, 2016/223 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği BOZULMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.