Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2021/9977 E. 2023/4337 K. 12.09.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/9977
KARAR NO : 2023/4337
KARAR TARİHİ : 12.09.2023


MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/457 E., 2016/167 K.
SUÇLAR : Hırsızlık, hakkı olmayan yere tecavüz etme, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ürgüp Cumhuriyet Başsavcılığının, 08.09.2014 tarihli ve 2014/474 iddianame numaralı iddianamesi ile sanığın evini 01.03.2014 tarihinde bir yıllığına katılana kiraya verdiği, 19.08.2014 günü sanığın evin kilidini değiştirdiği, katılanın bazanın altında duran 475 TL parasının yerinde olmadığı bu sebeple katılanın şikayetçi olduğu olayda sanığın eylemi sebebi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151, 142/2-h, 154/1. maddeleri gereğince cezalandırılması ve 53. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmesi talebiyle kamu davası açılmıştır.

2.Ürgüp Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.02.2016 tarihli ve 2014/457 Esas, 2016/167 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık, mala zarar verme, hakkı olmayan yere tecavüz suçlarından, 5271 sayılı Kanun’un 223/2-e, 223/2-b, 223/2-a maddeleri uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın temyiz isteminin, sanığın izinsiz evine girdiğini, eşyalarını alıp sattığını, evdeki parasının kaybolduğunu, hükmün usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Her ne kadar sanık hakkında hırsızlık suçundan dolayı cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmış ise de, sanığın aşamalarda değişmeyen ve aksi kanıtlanamayan savunmaları ile üzerine atılı suçlamaları reddetmesi karşısında sanığın üzerine atılı suçları işlediğine ilişkin olarak katılanın soyut beyanları dışında her türlü şüpheden uzak, kesin, somut ve inandırıcı bir delil elde edilemediğinden sanığın müsnet hırsızlık suçundan dolayı beraatine karar vermek gerekmiş, yine her ne kadar sanık hakkında hakkı olmayan yere tecavüz ve mala zarar verme suçlarından dolayı cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmış ise de, sanığın maliki olup, katılana kiraya verdiği evinin kira sözleşmesi sona ermeden evin anahtarını değiştirerek katılanın içeri girmesini engellemesi şeklinde gerçekleşen eylemde atılı hakkı olmayan yere tecavüz suçunun unsurlarının oluşmadığı dolayısı ile eylemin hukuki çekişme niteliğinde bulunduğu, öte yandan söz konusu olayda zarar gören herhangi bir şeyin de bulunmadığı kanaatine varıldığından sanığın beraatine Yerel Mahkemece karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
Sanık savunmasında, katılanın kira parasını ödememesi üzerine kilidi değiştirdiğini, evdeki eşyaların kendisine ait olduğunu, katılanın herhangi bir parasını çalmadığını belirtmiş, sanığın bu savunmasının aksinin ispat edilmediği anlaşılmıştır. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılanın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ürgüp Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.02.2016 tarihli ve 2014/457 Esas, 2016/167 Karar sayılı kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılanın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin Tebliğname’ye uygun olarak istem gibi ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.