YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8977
KARAR NO : 2023/1469
KARAR TARİHİ : 23.03.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Konut dokunulmazlığının ihlâli, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından, neticeten hükmolunan 2.000,00 TL ve 1.860,00 TL adlî para cezalarına ilişkin mahkûmiyet kararlarının tür ve miktarları itibarıyla 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulundukları anlaşılmıştır.
Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260/1. maddesi gereği temyiz eden hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteminin 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A.Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığının, 26.08.2013 tarih ve 2013/7854 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlâli, kasten yaralama, hakaret suçlarından 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 116/1, 116/4, 125/2 yollamasıyla 125/1, 43/1. maddeleri gereğince cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
B. Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.12.2015 tarihli ve 2015/79 Esas, 2015/473 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında;
1. Konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 116/4, 62, 50/1-a, 52/2, 52/4. maddeleri uyarınca 6.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
2. Hakaret suçundan, aynı Kanun’un 125/1, 43/1, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca 1.860,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
3.Kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86/2, 62/1, 52/2, 52/4. maddeleri uyarınca 2.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Sanık müdafiinin temyiz isteği; konut dokunulmazlığının ihlâli suçunun oluşmadığına, sanığın eve zorla girmediğine, zorla girme durumu olsa katılan ile birlikte aynı evde yaşayan B.Y.’nin bunu bizzat göreceğine, hakaret suçu bakımından ise katılanın sanığı sürekli rahatsız etmesi nedeniyle sanık tarafından ilgili mesajların atılması nedeniyle hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine, kasten yaralama suçuna yönelik de delilin bulunmadığına, cezaların bozulması gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Mahkemece gerekçeli kararın delillerin değerlendirilmesi ve gerekçe bölümünde kabul edildiği üzere, katılan ve sanığın olay tarihinden önce arkadaş oldukları, aralarında daha önce meydana gelen bir tartışma nedeniyle sanığın katılanın cep telefonuna 20.02.2013 ve 21.03.2013 tarihleri arasında hakaret ve tehdit içerikli mesajlar gönderdiği, olay günü olan 21.03.2013 günü de saat 03.30 sıralarında katılanın evinde uyuduğu sırada sanığın kapı ziline bastığı, katılanın kapıyı açtığında sanığı karşısında görmesi üzerine kapıyı kapatmaya çalıştığı ancak sanığın ayağını kapı arasına koyarak kapanmasını engelleyip katılanın evine girdiği, katılanın dışarı çıkmasını istediği, daha sonra sanığın yumrukla katılanın başına ve kollarına vurduğu, katılanın adli raporlardan anlaşıldığı üzere basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı kabul edilmiştir.
2. Sanık suçlamaları kabul etmemiş, katılanın eski kız arkadaşı olduğunu, şimdi yeni bir arkadaşının olduğunu ve katılanın kendilerini rahatsız ettiğini, buna sinirlenip küfürlü mesajlar attığını, katılanla konuşmak için evine gittiğini, katılanın elindeki bıçakla saldırdığını, sonra evden çıkıp gittiğini beyan etmiştir.
3.Tanıklar Ö.D., B.Y., L.S.’nin beyanları, katılan hakkındaki Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 28.03.2013 tarihli raporu, uzlaşma tutanaklarının dosya içerisinde mevcut olduğu görülmüştür.
IV. GEREKÇE
A. Sanık Hakkında Hakaret Ve Kasten Yaralama Suçlarından Kurulan Hükümler Yönünden
Hükümlerin tür ve miktarları itibarıyla 5320 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulundukları anlaşılmakla, sanık müdafîinin temyiz isteklerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

B. Sanık Hakkında Konut Dokunulmazlığının İhlâli Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Tanık beyanları, katılan beyanı ve beyanıyla uyumlu Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 28.03.2013 tarihli raporu birlikte değerlendirildiğinde atılı suçun sanık tarafından işlendiği yönündeki mahkeme kabulünde bir hukuka aykırılık bulunmamış, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
A. Sanık Hakkında Hakaret Ve Kasten Yaralama Suçlarından Kurulan Hükümler Yönünden
Gerekçe bölümünde (A) bendinde açıklanan nedenle Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.12.2015 tarihli ve 2015/79 Esas, 2015/473 Karar sayılı kararırına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, REDDİNE,
B. Sanık Hakkında Konut Dokunulmazlığının İhlâli Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde (B) bendinde açıklanan nedenle Eskişehir 1. Ağır Ceza Mahkemesinin, 15.12.2015 tarihli ve 2015/79 Esas, 2015/473 Karar sayılı kararında sanık müdafi tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 23.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.