YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8820
KARAR NO : 2023/1979
KARAR TARİHİ : 12.04.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2019/231 E., 2020/204 K.
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Temyizin kapsamına göre;
1. Nevşehir Cumhuriyet Başsavcılığının 17.03.2014 tarihli ve 2014/624 Esas numaralı iddianamesi ile sanık hakkında, hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 141/1, 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.11.2014 tarihli ve 2014/158 Esas, 2014/634 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 141 ve 53. maddeleri gereğince 2 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3. Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.11.2014 tarihli ve 2014/158 Esas, 2014/634 Karar sayılı kararının sanık ve katılan vekili tarafından temyizi üzerine Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 12.11.2018 tarihli ve 2018/4864 Esas, 2018/14192 Karar sayılı kararı ile özetle; uzlaştırma işlemleri yapılması ve karar tarihinde cezaevinde olan ve duruşmalardan vareste tutulma talebi bulunmayan sanığın yokluğunda karar verilmesi suretiyle savunma hakkının kısıtlanması, nedenleriyle bozulmasına karar verilmiştir.
4. Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.02.2020 tarihli ve 2019/231 Esas, 2020/204 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 141, 62 ve 53. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; cezaevinde olduğundan uzlaşma süresi içerisinde katılan kurumun zararını gideremediğine, zararı gidermek istediği ancak cezaevinde olduğundan ödeme imkânının bulunmadığına, zararı karşılamak için ek süre verilmesi ve lehe olan hükümlerin uygulanması talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Mahkemece; olay günü sanıklar …, …, … ve suça sürüklenen çocuk …’ın fikir ve eylem birliği içerisinde hırsızlık yapmaya karar verdikleri, … Camii Kuran Kursu yanındaki logar kapağının altından geçen katılan … Telekom A.Ş.’ye ait telefon kablolarının bulunduğu, kentsel dönüşüm nedeniyle … mevkiinin yıkılması neticesinde uç kısmı açıkta kaldığından dolayı bu kabloların kullanılmadığı, sanıkların ve suça sürüklenen çocuğun söz konusu yerdeki kabloları keserek götürdükleri ve kabloları sattıkları, sanık …’ın kurum zararını gidermek için katkıda bulunmadığı, edimsiz uzlaşma talebinin de katılan kurum tarafından kabul edilmemesi nedeniyle uzlaşma gerçekleşmediğinden, sanık …’ın eylemine uyan 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesi gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi gerektiği kabul edilmiştir.
2. Sanık … aşamalardaki savunmalarında suçu inkâr etmiş, diğer sanık …’ın kendisine ve sanık …’e bahse konu logardaki bakır telefon kablolarını çalmayı teklif ettiğini ancak kabul etmediklerini, hurdacı …’e sattıkları bakır kabloların diğer sanık … ile birlikte Kale mevkiinde topladıkları kablolar olduğunu savunmuştur.
3. Sanık … ve suça sürüklenen çocuk …’in aşamalardaki ifadeleri dosya içerisinde olup, atılı suçu sanık …’ın işlediğine dönük beyanlarda bulundukları görülmüştür.
4. Hurdacılık yapan ve kablo satın alan diğer sanık …’in aşamalardaki savunmaları dosya içerisinde olup, sanıklar … ve …’ten bakır kablo satın aldığını beyan ettiği anlaşılmıştır.
5. 09.04.2019 tarihli uzlaşmanın gerçekleşmediğine dair uzlaştırma raporu dosya içerisindedir.
6. Temyiz dışı sanık … tarafından katılan kuruma posta havalesi yoluyla 1.155,39 TL ödeme yapıldığına ilişkin ödeme belgesi dosyada mevcuttur.
7. Katılan kurum vekilinin sunduğu 25.02.2020 tarihli dilekçe dosya içerisinde olup, içeriğinden 1.155,00 TL ödeme yapılarak zararın giderildiği, zararı gideren sanık yönünden uzlaşmayı kabul ettikleri, diğer sanıklar yönünden şikâyetlerinin devam ettiğini beyan ettiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, 09.04.2019 tarihli uzlaştırma raporu, katılan kurum vekilinin 25.02.2020 tarihli dilekçesi ile tüm dosya içeriğinden, sanık … yönünden uzlaşmanın gerçekleşmediği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir. Ancak;
Dosya içerisindeki ödeme belgesi ve katılan kurum vekilinin 25.02.2020 tarihli dilekçe içeriğinden, katılan kurumun tüm zararının temyiz dışı diğer sanık … tarafından kovuşturma aşamasında 24.02.2020 tarihinde giderildiğinin anlaşılması karşısında, birlikte işlenen suçlarda sanıklardan birisinin veya birkaçının iade veya tazmin yükümlülüğünü tamamen yerine getirmesi halinde, diğer suç ortaklarının bu yerine getirmeye karşı çıkmadıkları takdirde etkin pişmanlık hükümlerinden yararlanacakları hususu dikkate alınarak ve sanık …’ın etkin pişmanlığa açıkça karşı duruş sergilemediği gözetilerek, sanık hakkında da hırsızlık suçundan hüküm kurulurken 5237 sayılı Kanun’un 168/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi, hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Nevşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 26.02.2020 tarihli ve 2019/231 Esas, 2020/204 Karar sayılı kararına yönelik sanık …’ın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, BOZULMASINA, bozma sebebinin hakkında mahkûmiyet hükmü verilen ve temyiz isteminde bulunmayan diğer sanık …’e de SİRAYETİNE, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.04.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.