YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8671
KARAR NO : 2023/2521
KARAR TARİHİ : 09.05.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması
A. İş Yeri Dokunulmazlığının İhlâli ve Mala Zarar Verme Suçlarından Kurulan Hükümlere Yönelik İnceleme
Cihanbeyli Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.04.2016 tarihli ve 2015/221 Esas, 2016/194 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231/5. maddesi uyarınca verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarının; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun, 03.02.2009 tarihli ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı kararı ile 5271 sayılı Kanun’un 231/12. maddesi gereği itiraz yoluna tabi olduğu, temyizinin mümkün olmadığı ve aynı Kanun’un 264/1. maddesinde yer verilen; “Kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunun veya merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmaz.” şeklindeki düzenleme dikkate alınarak kanun yolu incelemesinin itiraz merciince yapılması gerektiği anlaşılmakla, dava dosyasının, Tebliğname’ye kısmen uygun olarak, İNCELENMEKSİZİN İADESİNE,
B. Hırsızlık Suçundan Kurulan Hükme Yönelik İnceleme
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260 /1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Cihanbeyli Cumhuriyet Başsavcılığının, 07.07.2015 tarihli iddianamesi ile sanığın mağdura ait iş yerine girerek 120,00 TL para çaldığı iddiasıyla hırsızlık suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b, 53, 54, 63. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Cihanbeyli Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.04.2016 tarihli ve 2015/221 Esas, 2016/194 Karar sayılı kararı ile sanığın hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143, 168/1, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 13 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve sanık hakkında hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz nedenleri; sanığın hırsızlık kastının bulunmadığına, mahkûmiyete yeter delil bulunmadığına ve lehe hükümlerin uygulanmadığına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Sanığın 11.06.2015 günü saat 00.55 sıralarında mağdura ait iş yerine arka kapıdan girdiği, kasa içerisindeki 120,00 TL bozuk parayı çaldığı hususunda sanığın tevilli ikrarı, mağdur ve tanık beyanları ve tüm dosya kapsamı nazara alınarak oluşan kanaat sonucunda sanığın atılı hırsızlık suçundan mahkûmiyetine karar verilmiştir.
2. Mağdur mahkeme huzurunda alınan beyanında iş yerinin kasasında 80,00-100,00 TL para bulunduğunu beyan etmiştir.
3.18.11.2015 tarihli Uzmanlık Raporu dosya içerisinde mevcuttur.
IV. GEREKÇE
1.Suçun meydana geldiği bölgede meydana gelen başkaca eylemler nedeniyle oluşan şüphe üzerine sanığın, mağdurun iş yerinde meydana gelen hırsızlık olayının şüphelisi olarak yakalandığı, soruşturma aşamasında alınan ifade ve müdafi huzurunda yapılan sorgu esnasında sanığın mağdurun iş yerinden hırsızlık eylemini gerçekleştirdiğini kabul ettiği, mağdurun iş yerinden elde edilen kola kutuları üzerindeki genetik numunelerin sanığa ait olduğunun tespit edildiği, her ne kadar sanık iş yerine burada çalışmakta olan tanık M.H.K ile görüşmek üzere geldiğini beyan etmiş ise de bu hususun tanık beyanı ile doğrulanmamış olması ve tüm dosya kapsamı dikkate alınarak sanığın hırsızlık suçundan mahkûmiyetinde isabetsizlik görülmemiştir.
2. Sanık hakkında hükmolunan netice ceza itibarıyla 5237 sayılı Kanun’un 51. maddesi ile 5271 sayılı Kanun’un 231/5. maddesinin uygulama olanağı bulunmadığından bu yöndeki temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
3. Mağdurun duruşmada alınan beyanında iş yerindeki kasada bıraktığı bozuk paranın 80,00-100,00 TL olduğunu ifade etmesi karşısında sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 145. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına ilişkin değerlendirme yapılmaması hukuka aykırı görülmüştür.
4. 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143 ve 168/1. maddeleri uyarınca hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak netice cezanın 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle eksik ceza tayin edildiği anlaşılmıştır.
5. 11.06.2015 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 05.01.2015 olarak yazılmasının isabetsiz olduğu anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde (3), (4) ve (5) numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle Cihanbeyli Asliye Ceza Mahkemesinin, 06.04.2016 tarihli ve 2015/221 Esas, 2016/194 Karar sayılı kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.05.2023 tarihinde, oy birliğiyle karar verildi.