YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/8455
KARAR NO : 2023/1046
KARAR TARİHİ : 07.03.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkûmiyet
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi uyarınca temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi uyarınca temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Keşan Cumhuriyet Başsavcılığınca 09.02.2016 tarihli ve 2016/271 soruşturma numaralı iddianamesiyle sanık hakkında mağdura ait … isimli iş yerine girerek yazar kasanın elektrik kablosunun kesici bir aletle kesmek suretiyle kasanın içerisinde bulunan 295,00 TL parayı çalması nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h,116/2, 151/ ve 53 maddeleri uyarınca kamu davası açılmıştır.
2. Keşan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin,07.06.2016 tarihli ve 2016/71 Esas, 2016/412 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli, mala zarar verme suçlarından 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 116/2,151/1 ve 53. maddeleri uyarınca sırasıyla 6 yıl hapis cezası, 1 yıl 6 ay hapis cezası, 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
3.Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 16.03.2021 tarihli, sanık hakkında kurulan mahkumiyet hükmünün onanması görüşünü içerir tebliğname ile Daireye tevdi olunmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi, olay tarihinde uyuşturucu madde etkisi altında suçu işlediğine, pişman olduğuna, zararı gidermek istediğine, lehe hükümlerinin uygulanmasına ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. 03.01.2016 tarihinde 21.00 ile ertesi gün saat 09.00 saatleri arasındaki zaman diliminde sanığın mağdura ait … isimli iş yerine girerek yazar kasanın elektrik kablosunun kesici bir aletle kesmek suretiyle kasanın içerisinde bulunan 295,00 TL parayı aldığı, olayın meydana gediği suç mahalli olan mağdura ait iş yerinde bulunan çekmece ve çekmece içerisinde bulunan parfüm kutusu üzerinden olay yeri parmak izi bulgularının incelenmesi sonucunda Edirne Olay Yeri İnceleme ve Kimlik Tespit Şube Müdürlüğü’nün 19.01.2016 tarihli ekspertiz raporuna göre sanık …’in sağ el işaret parmak izinin olduğunun tespit edildiği ve cezaevine giriş tarihi olan 07.01.2016 tarihinden önce eylemin gerçekleşmiş olması ile olay yerinde müşteri olarak giren şahısların bulunması gereken yerlerle ilgisi olmayan bölümde parmak izlerinin elde edilmiş olması karşısında sanığın suçu inkara yönelik soyut savunmasına itibar edilmeyerek sanığın cezalandırılmasına karar verildiği,
2. Parmak izi ekspertiz raporunun, olay yeri inceleme raporunun, olay yeri krokisinin, kolluk görevlilerince 04.01.2016 tarihinde düzenlenen raporunun dosya içerisinde mevcut olduğu,
3. Sanığın aşamalarda alınan savunmalarında üzerine atılı suçu kabul etmediği,
4. Sanığa ait nüfus kayıt örneği ve güncel adlî sicil kaydının dava dosyasında bulunduğu anlaşılmıştır.
II. GEREKÇE
1. 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
2. Kolluk görevlilerince düzenlenen 04.01.2016 tarihli tutanak içeriği incelendiğinde hırsızlığın meydana geldiği iş yerine yaklaşık 10-15 metre ilerisinde bulunan iş yerine ait kamera incelendiğinde kamera saatinin 56 dakika ileride olduğu belirtilerek 03.01.2016 tarihinde saat 23.59’da teşhis edilemeyen ancak eşkal bilgileri verilen şahsın kamera önünden geçtiğinin ve yine aynı cadde üzerinde bulunan Süzgünler isimli iş yeri kamerası incelendiğinde eşkal bilgileri verilen şahsın hırsızlığa konu iş yerine girdiğinin tespit edildiğinin belirtildiği, UYAP’tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre suç tarihinde gece vaktinin saat 18.02’de başladığı, her ne kadar iş yerine giren şahsın kameraların uzakta bulunması nedeniyle teşhisi yapılamıyor olsa da iş yerine hangi saatte girildiğinin tespit edildiği nazara alındığında gece vakti işlenen eylemler nedeniyle sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçlarından hüküm kurulurken 5237 sayılı Kanun’un 143 ve 116/4 maddelerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi
3. 5237 sayılı Kanun’un 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı ve 5271 sayılı Kanun’un 150/3. maddesi dikkate alınarak sanığın müdafii huzurunda savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle hükmün hukuka aykırı olduğu anlaşılmıştır.
III. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Keşan 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 07.06.2016 tarihli ve 2016/71 Esas, 2016/412 Karar sayılı sayılı kararına yönelik sanığın temyiz sebebi yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi uyarınca, oy birliğiyle BOZULMASINA, temyiz edenin sıfatı yönünden sanığın, sonuç ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkının, 1412 sayılı Kanun’un 326. maddesinin son fıkrası uyarınca dikkate alınmasına, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 07.03.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.