YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7885
KARAR NO : 2023/1420
KARAR TARİHİ : 22.03.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenlerin hükmü temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 03.09.2015 tarih, 2015/29257 Esas sayılı iddianamesi ile, sanık hakkında çalışmakta olduğu katılana ait iş yerindeki çantasından 24.08.2015, 26.08.2015, 27.08.2015, 28.08.2015 tarihlerinde pey der pey para çalma şeklindeki eyleminden dolayı 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 43, 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemi ile kamu davası açılmıştır.
2.Ankara 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.07.2016 tarihli ve 2015/730 Esas, 2016/540 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 43/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 5 yıl 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1.Sanığın temyiz isteği; katılanın işten çıkması yönündeki psikolojik baskısına dayanamaması nedeniyle bir kez 400,00 TL para çaldığına, pişman olduğuna ilişkindir.
2.Sanık müdafiinin temyiz isteği; kararı temyiz ettiğine ilişkindir
III. OLAY VE OLGULAR
1. Sanığın katılanın iş yerinde temizlik görevlisi olarak çalıştığı, 24.08.2015, 26.08.2015, 27.08.2015, 28.08.2015 tarihlerinde tespit edilemeyen miktarlarda parayı katılanın çantasından ve iş yerindeki çekmece içerisinden çaldığı anlaşılmıştır.
2. Sanık; bir kez 400,00 TL para çaldığını, çekmeceden kendi bozuk paralarını ve anahtarları aldığını savunmuştur.
3.Bilirkişi raporu ile 24.08.2015, 26.08.2015, 27.08.2015, 28.08.2015 tarihli kamera görüntüleri incelenmiş ve sanığın 28.05.2015 günü katılanın çantasından değeri belli olmayan 2 adet kağıt para çaldığı, 24.08.2015, 26.08.2015, 27.08.2015 tarihlerinde ise çekmeceden yine değeri tespit edilemeyen paraları çaldığı tespit edilmiştir.
4.Katılan kovuşturma aşamasında para çalınan çekmecenin kendi şahsî çekmecesi olduğunu, sanıkla bir ilgisinin bulunmadığını, sanığın buraya parasını koymadığını beyan etmiştir.
IV. GEREKÇE
1.Sanığın bir kez 400,00 TL para çaldığına ilişkin savunması, kamera görüntüleri ve bilirkişi raporu ile doğrulanmadığından üzerine atılı zincirleme şekilde hırsızlık suçunu işlediğinin kabulü ile ilgili olarak hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
3. Sanığın 19.01.2016 tarihli ifadesinde “…müştekinin çantasından ondan habersiz 400,00 lira para aldım. Bankaya yatırdım. 1 gün sonra da götürüp kendisine teslim ettim.” şeklindeki anlatımı, mağdurun da “…. zararımın tam miktarını bilmiyorum ancak 400,00 TL değil çok daha fazladır. Bana 400,00 TL yi göndermek istedi. Posta havalesini teslim almadım.” şeklindeki beyanı karşısında Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 09.02.2016 tarihili ve 2013/735 Esas, 2016/55 Karar ve 30.04.2013 tarihli ve 2013/1524Esas, 2013/152 Karar sayılı kararlarında da ifade edildiği gibi PTT havalesi ile gönderim hususu ve meydana gelen zararın az veya çok bir kısmının gönderilip gönderilmediği araştırılıp TCK’nın 168. maddesi çerçevesinde kısmî iade hususu değerlendirilip kısmî iadeye rıza gösterilip gösterilmediği sorulup tartışılmadan eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulmasında hukuka aykırılık bulunmuştur.
4. Sanığın 1 günlük gözaltı süresinin TCK’nın 63. maddesi uyarınca hapis cezasından mahsubuna karar verilmemesinde hukuka aykırılık bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün 3, 4 numaralı bentlerinde açıklanan nedenlerle Ankara 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.07.2016 tarihli ve 2015/730 Esas, 2016/540 Karar sayılı kararına yönelik sanık ve müdafiinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, BOZULMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 22.03.2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.