YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/7704
KARAR NO : 2023/487
KARAR TARİHİ : 13.02.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi uyarınca temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. … Cumhuriyet Başsavcılığının 09.09.2013 tarihli ve 2013/2656 numaralı iddianamesiyle sanık hakkında şikayetçinin kapıları kilitli olarak park edilen aracını çalıp, aynı gün birkaç saat arayla başka bir hırsızlık olayını gerçekleştirirken yakaladığından bahisle hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/1-e, 143 ve 53/1. maddeleri uyarınca cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. … Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.04.2016 tarihli ve 2013/354 E., 2016/241 K. sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-e, 168/2, 53/1 ve 54. maddeleri uyarınca 1 yıl hapis cezaları ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarının uygulanmasına ve müsadereye karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi hükmün eksik inceleme ile verildiğine ilişkindir.
III. OLAY, OLGULAR VE GEREKÇE
1. 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 tarihli ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
2. Somut olayda şikayetçinin aracını kilitli olarak park ettiğini beyan etmesi ve araç üzerinde kontak anahtarın bulunduğuna dair bir delil de bulunmadığı dikkate alındığında; suça konu aracın düz kontak yapılmak suretiyle çalındığı anlaşılmakla, eylemin suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanun’un 142/1-e maddesiyle uygulama yapılması, her iki fıkradaki ceza süresinin aynı olması nedeniyle sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
3. Olay tarihi olan 06.05.2013’te saat 21.00 sıralarında şikayetçinin … plakalı aracını kapıları kilitli olarak park ettiği, ertesi sabah saat 05.30 sıralarında ise aracının yerinde olmadığını fark ettiği, polis ekiplerine aynı gün gelen başka bir hırsızlık ihbarı üzerine saat 04.00 sıralarında sanığın hırsızlık yapılan iş yerine şikayetçinin çalıntı aracıyla geldiğinin anlaşıldığı, sanık müdafii kararın eksik inceleme sonucu verildiğini iddia etmiş ise de, sanık soruşturma aşamasında suça konu aracı … isimli arkadaşının çaldığını savunurken, kovuşturma aşamasındaki 18.09.2015 tarihli talimatla alınan beyanında suçlamaları kabul etmesi, soruşturma aşamasındaki … isimli kişinin bilgilerini verememesi ve şikayetçinin aracının çalınması ile sanığın başka bir hırsızlık yaparken yakalanması arasındaki zaman aralığının çok kısa olması nedenleriyle hükümde hukuka aykırılık bulunmamıştır.
4. 07.05.2013 tarihli Olay Yeri İnceleme Raporu, 07.05.2013 ve 08.05.2013 tarihli tutanaklar dosya içerisinde mevcuttur.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle … Asliye Ceza Mahkemesinin, 11.04.2016 tarihli ve 2013/354 E., 2016/241 K. sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.02.2023 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.