YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/20089
KARAR NO : 2023/4724
KARAR TARİHİ : 21.09.2023
…
MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SAYISI : 2018/598 E., 2018/821 K.
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 286/1. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 291/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin süresinde olduğu, 294/1. maddesi gereği temyiz dilekçesinde temyiz sebeplerine yer verildiği, 298/1. maddesi uyarınca temyiz isteminin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Samsun Cumhuriyet Başsavcılığının, 22.08.2017 tarihli ve 2017/7627 Esas sayılı iddianamesiyle, sanık hakkında olay gün gece vakti katılanın iş yeri camını kırarak içeri girdiği ve 3-4,00 TL bozuk para alıp dolapta bulunan pişmiş köftelerden yediği ve el yazısı ile bir not bırakarak olay yerinden kaçtığı, belirtilerek üzerine atılı hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli ve mala zarar verme suçlarını işlediğinden bahisle eylemlerine uyan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 116/1-4, 151/1, 58 ve 53. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle kamu davası açılmıştır.
2. Samsun 12. Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.12.2017 tarihli ve 2017/588 Esas, 2017/959 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlâli ve mala zarar verme suçlarından, 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h,143, 145, 116/4, 151/1 ve 53. maddeleri uyarınca sırasıyla 5 yıl 3 ay, 2 yıl ve 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezalarının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
3. Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 20.03.2018 tarihli ve 2018/598 Esas, 2018/821 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında tekerrüre esas alınan Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/251 Esas, 2014/377 Karar sayılı ilamında birden fazla suçtan verilen hükümler bulunduğundan, bu hükümlerden hangi suçtan verilen mahkûmiyet hükmünün tekerrüre esas alındığının açıkça belirtilmesi gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan hükmün hırsızlık suçuna ilişkin hüküm olduğuna karar vermek suretiyle düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi; sanığın mahkûmiyetine ilişkin yeterli delil bulunmadığına, mahkûmiyete esas alınan tutanakların gerçeği yansıtmadığına ve katılanın zarar talebinin bulunmamasının dikkate alınmadığına iliştkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Temyizin kapsamına göre;
A. İlk Derece Mahkemesinin Kabulü
17.02.2017 tarihli CD İzleme ve Araştırma Tutanağı, 09.02.2017 tarihli Tespit Tutanağı, 16.08.2017 tarihli bilirkişi raporu ile tüm dosya kapsamına göre; sanık …’ın suç tarihinde geceleyin saat 03.15 sularında katılana ait olan … Abi Gözleme ve Mantı Salonu isimli iş yerinin camını kırarak içerisine girdiği, içeride bulunan yazar kasadaki bozuklukları çaldığı, ayrıca katılana ait montu aldığı, katılan işyerinde dolapta olan köfteleri yediği, orada bulduğu bir kağıda “Kusura bakmayın, çok üzgünüm, yalnız köfteler süper” notu yazarak işyerinden ayrıldığı, kamera görüntülerine eşgali belirlenen ve işyerinde parmak izi tespit edilen sanığın hırsızlığı gerçekleştirmediği yönündeki savunmasına alınan yazı örnekleri ile hırsızlık yapılan işyerinde bulunan nottaki yazıların örtüştüğüne dair kriminal raporu neticesinde sanığın üzerine atılı suçları işlediği sabit kabul edilmiştir.
B. Bölge Adliye Mahkemesinin Kabulü
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye, hakimin takdirine ve özellikle 16.08.2017 tarihli uzmanlık raporu ile 17.02.2017 tarihli “Araştırma, CD İzleme ve Tespit Tutanağı” içeriğine göre suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı; Ancak,
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa’nın 108/2. maddesi uyarınca tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamayacağının anlaşılması karşısında; sanık hakkında tekerrüre esas alınan Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin, 2014/251 Esas ve 2014/377 Karar sayılı ilamında birden fazla suçtan verilen hükümler bulunduğundan, bu hükümlerden hangi suçtan verilen mahkûmiyet hükmünün tekerrüre esas alındığının açıkça belirtilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, hukuka aykırı olup, bu aykırılık, 5271 sayılı Kanun’un 303/1. maddesi uyarınca düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, hükümden sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak yerine “Sanığın, Antalya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/251 Esas ve 2014/377 Karar sayılı ilamı ile hırsızlık suçundan verilen 2 yıl hapis cezasının kesinleşmesinden sonra ve tekerrür süresi içinde yeniden suç işlediği anlaşıldığından 5237 sayılı Yasanın 58/6-7 maddeleri gereğince sanığa verilen cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, mükerrir sanık hakkında cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlesi yazılmak suretiyle, eleştiriler dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi kararı verilmiştir.
IV.GEREKÇE
Olay yerinden elde edilen zarf üzerindeki yazılar ile sanığın temin edilen yazı örneklerinin karşılaştırılması amacıyla Samsun Kriminal Polis Laboratuvarı Müdürlüğünce düzenlenen 16.08.2017 tarihli uzmanlık raporu, 17.02.2017 tarihli “Araştırma, CD İzleme ve Tespit Tutanağı” içeriği ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde, yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin, 20.03.2018 tarihli ve 2018/598 Esas, 2018/821 Karar sayılı kararında hırsızlık suçu bakımından sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve 5271 sayılı Kanun’un 289/1. maddesiyle sınırlı olarak yapılan temyiz incelemesi sonucunda hukuka aykırılık görülmediğinden aynı Kanun’un 302/1. maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ İLE HÜKMÜN ONANMASINA, dava dosyasının, aynı Kanun’un 304/1. maddesi uyarınca Samsun 12. Asliye Ceza
Mahkemesine, Yargıtay ilâmının bir örneğinin ise Samsun Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.