YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/19573
KARAR NO : 2021/22042
KARAR TARİHİ : 21.12.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığı bozma, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişiyle birlikte işlenmiş olduğunun anlaşılması karşısında suç uzlaşma kapsamında kalmadığından ve uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte ve aynı mağdura karşı işlenmiş olması hâlinde uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağına ilişkin düzenleme dikkate alındığında kasten yaralama suçu yönünden de uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmakla; tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, mahkemece hangi ilamın tekerrüre esas alındığı karar yerinde belirtilmemiş ise de; 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddesinde yer alan “tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınacak cezanın en ağırından fazla olamaz” hükmü uyarınca önceki hükümlülüklerinden en ağırının tekerrüre esas alınması gerektiği, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarih ve 2012/6- 1431 esas, 2013/18 karar sayılı kararında da kabul edildiği gibi, sanıkların mükerrir olduğunun belirtilmesinin yeterli olduğu, hükümde tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmesine gerek bulunmadığı, bu durumun infaz aşamasında gözetilebileceği hususu göz önüne alındığında tekerrüre esas alınan ilamın gösterilmemesi bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin isteme aykırı olarak ONANMASINA, 21.12.2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.