Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2021/1918 E. 2021/10418 K. 25.05.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/1918
KARAR NO : 2021/10418
KARAR TARİHİ : 25.05.2021

Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından suça sürüklenen çocuk …’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 116/2-4, 31/3 (2 kez) ve 62/1. (2 kez) maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 6 ay 20 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına, 6 ay 20 gün hapis cezasının anılan Kanun’un 50/1-f ve 50/3. maddeleri uyarınca kamuya yararlı bir işte çalıştırılması seçenek yaptırımına çevrilmesine dair Aydın Çocuk Mahkemesinin 07/10/2020 tarihli ve 2020/39 Esas, 2020/253 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 04/01/2021 gün ve 18429-2020 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 22/01/2021 gün ve 2021/5052 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından suça sürüklenen çocuk …’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 116/2-4, 31/3 (2 kez) ve 62/1. (2 kez) maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis ve 6 ay 20 gün hapis cezaları ile cezalandırılmasına, 6 ay 20 gün hapis cezasının anılan Kanun’un 50/1-f ve 50/3. maddeleri uyarınca kamuya yararlı bir işte çalıştırılması seçenek yaptırımına çevrilmesine dair Aydın Çocuk Mahkemesinin 07/10/2020 tarihli ve 2020/39 Esas, 2020/253 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 150/3. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuğa zorunlu müdafi atanması gerektiği gözetilmeden, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 22.11.2016 gün, 2016/950 Esas ve 2016/436 Karar sayılı kararında da belirtildiği gibi 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143. maddeleri gereğince cezalandırılması istemiyle yargılanan suça sürüklenen çocuğa, 5271 sayılı CMK’nın 150/3. maddesi uyarınca zorunlu müdafii atanmasına gerek olmadığına karar verilmesi nedeniyle (AYDIN) Çocuk Mahkemesinden verilip kesinleşen 07.10.2020 tarihli ve 2020/39 Esas, 2020/253 Karar sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 25/05/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.