YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16087
KARAR NO : 2021/16036
KARAR TARİHİ : 06.10.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Ek tebliğnamede her ne kadar mala zarar verme suçundan verilen 1.000,00 TL adli para cezasının hapisten çevrili olduğu belirtilerek hükmün onanması yönünde görüş belirtilmişse de, kararda, TCK’nın 151/1. maddesi uyarınca “4 ay karşılığı adli para cezasının” belirlendiği, aynı Kanun’un 62/2 ve 168/2. maddelerine göre indirimler yapıldıktan sonra “1 ay 20 gün karşılığı adli para cezasına” hükmedildiği, TCK’nın 52/2. maddesi uyarınca da günlüğü 20,00 TL’den olmak üzere doğrudan 1.000,00 TL adli para cezasına hükmedildiği belirlenerek yapılan incelemede;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II- Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığında ve hüküm fıkrasında konut dokunulmazlığını ihlal etme olarak hatalı yazılan suç adının iş yeri dokunulmazlığının ihlali olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüş; sanığın hırsızlık suçunu işlemek amacıyla rızası hilafına müştekinin iş yerine geceleyin girmekten ibaret eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesinde müstakil bir suç olarak tanımlanan iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu oluşturduğu nazara alınarak sanık hakkındaki temel cezanın doğrudan 5237 sayılı TCK’nın 116/4. maddesiyle belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, 5237 sayılı TCK’nın 116/1. maddesiyle temel ceza belirlenip daha sonra aynı Kanun maddesinin (4.) fıkrasıyla artırım yapılması, sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamış; sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasındaki hak yoksunluklarının uygulanması hususunda bir karar verilmemiş ise de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 06/10/2021 gününde oy birliğiyle karar verildi.