YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12869
KARAR NO : 2021/17143
KARAR TARİHİ : 19.10.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın yokluğunda verilen 29/06/2016 tarihli kararın tebliği için adı geçenin bilinen en son adresi esas alınarak Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun’un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması gerektiği, somut olayda sanığın 25/08/2016 tarihinde doğrudan MERNİS adresinde Tebligat Kanun’un 21/2. maddesine göre muhtara yapılan gerekçeli karar tebliği işleminin geçersiz olduğu ve öğrenme üzerine yapmış olduğu 07/09/2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Suç tarihinde uzlaşma kapsamında olmayan TCK’nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçu nedeniyle uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı ve soruşturma aşamasında yapılan uzlaşma teklifinin geçersiz olduğunun anlaşılması karşısında, hükümden sonra 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla, TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın adli sicil kaydında yer alan Ankara 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/10/2014 tarih, 2013/579 Esas, 2014/540 Karar sayılı ilamına konu silahla tehdit suçundan aldığı mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, sanık hakkında TCK’nın 58. maddesi uygulanmış ise de; anılan ilam ile ilgili olarak UYAP’tan yapılan incelemede, belirtilen ilamın Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 09/06/2020 tarihli ve 2019/8929 Esas, 2020/6104 Karar sayılı ilamıyla sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu belirlenerek hükmün bozulmasına karar verildiği, böylece anılan kararın suç tarihi itibariyle kesinleşmediğinin ve sanığın başkaca tekerrüre esas alınabilecek sabıkasının bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının kabulünde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 19.10.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.