YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12784
KARAR NO : 2021/19660
KARAR TARİHİ : 23.11.2021
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz isteminin reddi
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık … hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Ceza İnfaz Kurumu idaresince sanık … hakkında düzenlenen 26/01/2016 tarihli tebliğ tebellüğ belgesi içeriğine göre gerekçeli kararın sanığa tebliğinin okumak ve almak sureti ile yapıldığı anlaşılmakla, bu tebliğin CMK’nın 35/3. maddesinde öngörülen usule uygun olmayıp geçersiz olduğu, sanığın 05/02/2016 tarihli temyiz talebinin reddine ilişkin verilen 22/02/2016 tarihli ek kararın ise yine sanığa 25/02/2016 tarihinde okumak ve almak suretiyle tebliğinin aynı şekilde geçersiz olması sebebiyle dosyanın ek kararın sanığa usulüne uygun tebliği için mahalline iade edildiği, 06/04/2021 tarihinde sanığa ek kararı usulüne uygun olarak tebliği üzerine sanığın 08/04/2021 tarihli dilekçesi ile temyiz talebinde bulunduğu tespit edilerek ve bu açıklamalar ışığında sanık …’ın 05/02/2016 tarihli temyiz talebinin öğrenme üzerine ve süresinde olduğu anlaşıldığından mahkemenin 22/02/2016 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanık … hakkında tekerrüre esas alınan Niğde 3. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 11.11.2013 tarih, 2013/163 Esas ve 2013/60 Karar sayılı ilamındaki 2 yıl 6 ay hapis cezasının kesinleşme tarihinin dosya konusu suç tarihinden sonra 27/10/2015 olduğu, bu haliyle bahse konu ilamın tekerrüre esas alınamayacağı anlaşılmış ise de, sanığın adli sicil kaydında bulunan Niğde 1. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2012/614 Esas, 2012/573 Karar sayılı 03/12/2012 tarihinde kesinleşen ve TCK’nın 179/3. maddesi uyarınca 500,00TL adli para cezasına ilişkin ilamın tekerrüre esas alınabileceğinin infaz aşamasında mahallinde değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
II- Sanık … hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanığın vekaletname ile müdafi olarak tayin etmiş olduğu Av. …’in duruşmalardan haberdar edilmemesi suretiyle CMK’nın 176/3. maddesine aykırı davranılarak sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 23/11/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.