YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10537
KARAR NO : 2023/5962
KARAR TARİHİ : 26.10.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/126 E., 2016/375 K.
ŞİKÂYETÇİ : …
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul Anadolu Cumhuriyet Başsavcılığının, 25.02.2016 tarihli ve 2016/9547 Esas No.lu iddianamesi ile sanığın gece vakti şikâyetçinin motosikletini götürdüğü sırada yakalandığından bahisle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-e, 143/1, 35/1, 53/1. maddeleri gereğince cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. İstanbul Anadolu 35. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.07.2016 tarihli ve 2016/126 Esas, 2016/375 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 142/1-e ve 35/1. maddeleri uyarınca 2 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53. maddesi gereğince hak yoksunlukları uygulanmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık temyiz dilekçesinde; hakkında verilen hükmü temyiz ettiğini bildirmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Sanığın olay günü, şikâyetçinin motosikletini götürdüğü sırada şikâyetçi tarafından yakalanıp polise teslim edildiğinin tüm dosya kapsamı ile … olduğu, Yerel Mahkemece kabul edilmiştir.
2. Sanık savunmasında atılı suçu inkâr etmiştir. 15.02.2016 Olay Yeri İnceleme Raporu, 15.02.2016 tarihli Tutanak dava dosyasında mevcuttur.
IV. GEREKÇE
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri reddedilmiştir. Ancak;
Olay yeri inceleme raporunda suça konu motosikletin 4 katlı binanın yan tarafında … içinde açık otoparkta olduğunun belirtildiği, şikâyetçinin 14.07.2016 tarihli celsedeki beyanında zincirle bağlı olan motosikletinin etrafı duvarla çevrili evinin bahçesinin içinden çalındığını beyan ettiği; söz konusu yerin binanın eklentisi niteliğinde olup olmadığının kesin olarak tespiti bakımından, şikâyetçi dinlenip olay yerinde keşif yapılmak suretiyle olay yerinin araştırılması, bu araştırmanın sonucuna göre suça konu motosikletin çalındığı yerin bina eklentisi niteliğinde bulunduğunun tespiti hâlinde sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h maddesi, aksi hâlde aynı Kanun’un 142/1-e maddesi ile uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul Anadolu 35. Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.07.2016 tarihli ve 2016/126 Esas, 2016/375 Karar sayılı kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, BOZULMASINA, aynı Kanun’un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı açısından kazanılmış hakkın korunmasına, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 26.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.