YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10327
KARAR NO : 2023/5431
KARAR TARİHİ : 12.10.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/108 E., 2016/45 K.
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi uyarınca temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi uyarınca temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Mazgirt Cumhuriyet Başsavcılığının 13.11.2015 tarihli ve 2015/80 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında katılanın köpeğini vurarak öldürdüğü iddiası ile malına zarar verme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 151/2 delaletiyle 151/1 ve 53. maddeleri uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmıştır.
2. Mazgirt Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.03.2016 tarihli ve 2015/108 Esas, 2016/45 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında mala zarar verme suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223/2-a maddesi uyarınca beraatine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz talebi; dosyadaki mevcut tanık beyanları ile delillerin değerlendirilmesinde, sanığın eyleminin ” Sahipli Hayvanı Öldürme ” niteliğinde olduğu, sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 151/2. maddesi kapsamında kaldığı ve suç teşkil ettiği, ekte sunulu Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 11.02.2016 tarih ve 2015/9668 Esas – 2016/ 1511 Karar sayılı emsal kararı ile farklı tarihli pek çok kararına göre de sanığın üzerine atılı suçun … olduğu, dosya kapsamına göre sanık hakkında aynı Kanun’un 29. maddesinin uygulanabileceği, bu nedenle sanık hakkında mahkumiyet yerine beraat kararı verilmiş olmasının usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Olay günü katılanın köpeğinin, sanık …’e ait keçiye saldırması neticesinde sanığın tüfek ile katılana ait köpeği vurarak öldürdüğü iddiası ile açılan kamu davasında, yapılan yargılama neticesinde sanığın tevili yollu ikrarı, tanıklar …, … … ve …’ın beyanlarına göre sanığın katılana ait köpeği, sanığın keçisini yerken görmesi üzerine vurduğunun … olduğu anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
Sanığın aşamalardaki savunmaları, tanıklar …, … … ve …’ın beyanları ve tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; 5237 sayılı Kanun’un 151/2 maddesinde, haklı bir neden olmaksızın sahipli hayvanın öldürülmesinin suç olarak kabul edildiği, somut olayda katılanın köpeğinin sanığın keçisini yediği tam bu esnada sanık tarafından görülmesi üzerine sanığın tüfekle köpeği vurmasının haklı bir sebep teşkil ettiği, dolayısıyla unsurları itibarıyla oluşmayan suça ilişkin mahkemesince verilen beraat hükmünde hukuka aykırılık bulunmamış; yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla, o yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Mazgirt Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.03.2016 tarihli ve 2015/108 Esas, 2016/45 Karar sayılı kararında o yer Cumhuriyet savcısı tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün Tebliğname’ye uygun olarak, ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.10.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.