YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/10297
KARAR NO : 2023/4255
KARAR TARİHİ : 11.09.2023

…
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/567 E., 2016/346 K.
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun 305. maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260/1. maddesi gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310. maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317. maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Ürgüp Cumhuriyet Başsavcılığının, 28.10.2015 tarihli ve 2015/469 Esas numaralı iddianamesi ile sanık hakkında, katılana ait cep telefonunu çalması şeklindeki eylemi nedeniyle hırsızlık suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h, 143, 53/1 ve 58. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilmesi istemiyle kamu davası açılmıştır.
2.Ürgüp Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.03.2016 tarihli ve 2015/567 Esas, 2016/346 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık suçundan 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143, 62. maddeleri uyarınca 5 yıl 15 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 53/1. maddesi gereği hak yoksunluklarının uygulanmasına ve 58. maddesi gereği cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz istemi, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine, eylemin 5237 sayılı Kanun’un 141/1. maddesi kapsamında olduğuna ve telefonun değerinin çok düşük olduğunun gözetilmesi gerektiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Katılanın 30.07.2015 günü, arkadaşı … ile birlikte trafik kazasına karıştığı, bir süre sonra yanlarına, uzaktan akrabası da olan sanık …’ın geldiği, katılanın hastanede tedavisinin ardından arkadaşı …’in evine geçtiği, bir süre sonra da sanığın, … ile birlikte geldiği, evin avlusunda oturan katılanın, arkadaşı …’e yardım etmek amacıyla içeri girdiği ve devamında dışarı çıktığı esnada, evin avlusundaki sehpa üzerinde bulunan cep telefonunu bulamadığı, olay yerinde bulunan sanığa telefonu sorduğunda, sanığın telefonu görmediğini ifade ettiği; katılanın suç duyurusunda bulunması üzerine Ürgüp Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Telekomünikasyon İletişim Başkanlığına müzekkere yazıldığı ve müzekkere cevabına göre, telefonun … Ç. isimli şahısta ele geçtiği, …’ın telefonu bir iş yerinden satın aldığını beyan etmesi neticesinde, suça konu cep telefonunun, sanığın eşi tarafından bu iş yerine satıldığının anlaşıldığı, sanığın aşamalarda telefonu arabada bulduğunu ifade ettiği, ancak İlk Derece Mahkemesince sanık savunmalarının suçtan kurtulmaya yönelik olduğu tespit edilerek atılı hırsızlık suçundan mahkûmiyetine karar verildiği anlaşılmıştır.
IV. GEREKÇE
1. Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı Kanun’un 142/2-h, 143/1. maddeleri uyarınca belirlenen 7 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun’un 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken 6 yıl 3 ay yerine, hesap hatası sonucu 5 yıl 15 ay hapis cezasına karar verilmek suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
2.Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ve yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz sebepleri reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ürgüp Asliye Ceza Mahkemesinin, 14.03.2016 tarihli ve 2015/567 Esas, 2016/346 Karar sayılı kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak ONANMASINA, dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 11.09.2023 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.