YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/854
KARAR NO : 2020/8073
KARAR TARİHİ : 08.07.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Sanığın soruşturma aşamasındaki beyanına göre, boş inşaatın kapısının önünde bulunan paslı büyük demir kapıyı satmak amacıyla aldığını beyan ettiğinin anlaşılması karşısında; müştekiden kapının nerede olduğu sorularak sonucuna göre, sanığın suça konu eşyayı inşaat halindeki bina içerisinden aldığının tespiti halinde sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesinin uygulanması, inşaat alanının dışından aldığının tespiti halinde ise aynı Kanun’un 141/1. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanık hakkında bozma kararından önce kurulan 27/02/2009 günlü ilk hükümde hükmolunan hapis cezasının TCK’nın 51. maddesi gereğince ertelenmesine karar verilmesi ve hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yüksek 6. Ceza Dairesi’nin 24/06/2014 gün ve 2012/5055 E.- 2014/13468 K. sayılı ilamıyla bozulmasından sonra bu kez hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip daha sonra da sanığın denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi üzerine 5237 sayılı CMK’nın 231/11. maddesi uyarınca hapis cezasının ertelenmesine karar verilmeden açıklanmasına karar verildiği, her ne kadar daha önce hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi nedeniyle hapis cezasının ertelenmesine yasal olanak bulunmamakla birlikte, bozma öncesindeki erteleme kararının sanık lehine kazanılmış hak oluşturduğu gözetilmeden, verilen hapis cezasının ertelenmesine yer olmadığına karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 08.07.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.