Yargıtay Kararı 2. Ceza Dairesi 2020/4137 E. 2021/776 K. 25.01.2021 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/4137
KARAR NO : 2021/776
KARAR TARİHİ : 25.01.2021

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Oluşa ve dosya içeriğine göre; öğrenci olan katılanın, olay günü okuldan arkadaşı olan tanık … ile birlikte Osmangazi Üniversitesi Meşelik Kampüsü Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu kantininde bulunduğu ve sanığın kasiyer olarak çalıştığı bu kantinde katılanın ödeme yaparken cep telefonunu kasiyer masası üzerinde unuttuğu, bahçeye çıktığında katılanın durumu fark etmesi üzerine 3-4 dakika sonra tanık … ile birlikte kantine geri döndüklerinde telefonu bulamadıkları ve sanığa sorduklarında, sanığın “Ben görmedim, sizden sonra 3-4 kişi daha gelip gitti” şeklinde beyanda bulunduğu; katılanın karakola şikayeti üzerine yürütülen soruşturmada, suça konu cep telefonunun aynı gün sanığın babası adına kayıtlı ancak fiilen sanık tarafından kullanılan hat takılarak kullanıldığının ve sonrasında sanık tarafından kendisine ait olduğu belirtilerek satıldığının tespit edildiği anlaşılmakla; sanık aşamalarda suç tarihinde işten çıkıp yaya olarak giderken okulun az ilerisinde atılı vaziyette suça konu cep telefonunu bulduğunu, içinde sim kartının olmadığını, bir hafta kadar tuttuktan sonra sattığını, katılan ve tanığın kendisinden telefon sormadıklarını, suça konu cep telefonunu çalmadığını savunmuş ise de; sanığın olaydan hemen sonra suça konu cep telefonunu kullanıp, altı gün sonra da kendisinin olduğunu beyan ederek satması ve katılanın anlatımlarını destekleyen tanık beyanı karşısında sanığın eyleminin hırsızlık olduğuna ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden, tebliğnamedeki eylemin TCK’nın 160. maddesinde düzenlenen kaybolmuş veya hata sonucu ele geçmiş eşya üzerinde tasarruf suçunu oluşturduğundan bahisle bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş, kısa süreli olmayan hapis cezası ertelenen sanık hakkında, mahkumiyetinin yasal sonucu olarak 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde sayılan hak yoksunluklarının uygulanmasına karar verilmemiş ise de, 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre sanık ve müdafiinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanığın, Osmangazi Üniversitesi Meşelik Kampüsü Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu kantininde kasiyer masası üzerinde duran cep telefonunu çalması şeklindeki eyleminin TCK’nın 142/2-h maddesinde tanımlanan hırsızlık suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek aynı Kanun’un 141/1. maddesi ile uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 25/01/2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.