YARGITAY KARARI
DAİRE : 2. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/3305
KARAR NO : 2020/14144
KARAR TARİHİ : 02.12.2020
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını bozma, başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama
HÜKÜM : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılması
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik temyiz itirazının incelenmesinde;
Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma ve başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların, 5271 sayılı CMK’nın 231/12. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, bu kararların temyizinin mümkün olmadığı, sanığın dilekçesi üzerine itiraz mercii olan Adıyaman 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/01/2016 gün ve 2016/14 D.İş sayılı kararıyla incelenerek itirazın reddine karar verildiği anlaşıldığından, dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz itirazının incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre, sanığın 20/07/2015 tarihinden yaklaşık iki hafta önce arkadaşı olan mağdur … Şahin’in annesi mağdur … ile birlikte ikamet ettikleri eve misafir olarak gittiği, gece bahse konu evde kaldığı sabah saatlerinde odada kimsenin bulunmadığı sırada mağdur …’in çantasında bulunan kredi kartını, ayrıca yanında not kağıdına yazılı kart şifresini ve evin yedek anahtarını çalarak evden ayrıldığı, 17/07/2015 ile 20/07/2015 tarihleri arasında mağdurların evde olmadığı bir günde haksız olarak elinde bulundurduğu evin yedek anahtarı ile ikamete girerek mağdurlara ait iki adet dizüstü bilgisayarı çaldığı olaylarda, bir suç işleme kararının icrası kapsamında farklı günlerde zincirleme olarak gerçekleştirdiği hırsızlık suçu nedeni ile sanığın 5237 sayılı TCK’nın 43/1. maddesi gereğince cezasının artırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 02/12/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.